Ons plekje, wildplassen en te veel rosé

door Esther

Lees hier eerst deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4 van deze blog reeks

Na zijn laatste dag bij de Lindeboom, begint ineens de lockdown dus zit David zonder werk. Geen inkomen, betekent helaas geen geld voor huur dus woont hij tijdelijk bij zijn moeder. Mijn stage in het buitenland is gecanceld dus ben ik ingetrokken bij mijn zusje. Op zich heel gezellig, maar om dan elk weekend een vent mee naar huis te nemen gaat me toch iets te ver. Lekker borrelen of uit eten zit er ook niet in dus moeten David en ik een beetje creatief zijn met onze “dates”.

Als mijn zusje op een avond bij vriendinnen gaat eten, stuur ik Daaf een appje. “Saar is de deur uit, misschien zin om me gezelschap te komen houden?”. “Al afgesproken vanavond.” krijg ik terug. Teleurgesteld met dit korte antwoord, installeer ik mezelf voor de tv en scroll doelloos door netflix. In pyjama kijk ik Grace & Frankie terwijl ik een beetje op mijn telefoon zit te kijken in de hoop dat David me misschien toch nog een berichtje stuurt. Als ik op het punt sta om mijn nagels te gaan lakken, bij wijze van mezelf nuttig maken, krijg ik dan toch het appje waar ik zo op hoopte. “Is je zusje nog weg?” vraagt hij. Ik antwoord dat ze inderdaad nog de hort op is, maar ik wel verwacht dat ze over een uurtje terug is. “Ik ben in de stad, sfeertje proeven.”

Ik leef direct helemaal op bij het idee dat ik David heel misschien dan toch nog even ga zien vanavond. Half in paniek ren ik naar de badkamer om me snel even op te frissen en van pyjama naar sexy jurkje te switchen. Als ik in de douche sta, gaat mijn telefoon. Ik neem op en zet David op speaker. Terwijl ik gehaast mijn benen scheer, probeer ik zo nonchalant mogelijk te klinken. “Hey schat, wat is er? Sta net lekker te douchen.” “Facetime!” is het enige antwoord dat ik krijg. Ik moet lachen maar ben te schijterig om ook echt mijn camera aan te zetten. “Hoe is het in de stad?” vraag ik. “Ja saai.” antwoordt hij. “Maar ik ben in de buurt van de nachtwinkel. Zal ik even wat halen, dan gaan we ergens in het park zitten gezellig.” “Leuk idee!” zeg ik enthousiast. “Okay top. Ik app je zo wel waar ik zit. Kom wel beetje jouw kant op, zodat je niet de halve stad hoeft door te fietsen in het donker.”

Als ik me aangekleed heb, fiets ik met een tasje met een kurkentrekker en plastic bekertjes naar de locatie die David me doorgestuurd heeft. Als ik op de fiets zit, voel ik me net een zenuwachtige tiener die stiekem in het park gaat drinken met een jongen. Hij blijkt op een bankje te zitten op een brug vlak voor het café waar ik afgelopen zomer mijn verjaardag gevierd heb. Ik zet mijn fiets vast op een afstandje en zie hem al zitten. Met zijn kale hoofd en ordinaire bodywarmer lijkt hij net een hooligan maar het maakt me allemaal geen moer uit, het liefst zou ik direct op hem afrennen en in zijn armen springen.

Als ik naast hem kom zitten, pak ik de kurkentrekker uit mijn tas. “Hier, maak die rosé maar snel open.” zeg ik. Hij begint te klungelen met de opener en de fles en vindt het duidelijk een tikkeltje gênant dat het niet zo soepel gaat. Na vijf ongemakkelijke minuten, geeft hij de fles dan toch aan mij. “Ik weet niet wat er mis met mij is, maar jij kan dit vast beter.” Als ik de fles in handen heb, kom ik erachter dat het gewoon een schroefdop is en dat we voor niks zitten te kloten met de kurkentrekker. Als de fles eenmaal open is, kunnen we er allebei om lachen en proosten we.

We praten over zijn nieuwe baan waar hij waarschijnlijk pas kan beginnen zodra de restaurants weer open mogen. Hij heeft echt mega pech dat hij precies van baan wisselde op het moment dat de horeca gesloten werd, maar nuchter als hij is, lijkt hij er zelf niet heel erg mee te zitten. “Ik mis het natuurlijk wel om iets te doen te hebben,” zegt hij “Maar het komt allemaal wel weer goed. Heb ergere dingen meegemaakt.” Die duistere, gevaarlijke, mysterieuze kant van hem vind ik op de een of andere manier heel aantrekkelijk. Hij is zes jaar ouder dan ik, maar als ik hoor wat hij allemaal wel niet meegemaakt heeft, lijkt het soms alsof hij al drie keer zo lang geleefd heeft als ik. Het fascineert me dat je in dezelfde stad kan opgroeien en toch compleet verschillende levens kan leiden. We passen voor geen meter bij elkaar maar toch heb ik het gevoel dat we samen de hele wereld aan zouden kunnen.

De eerste fles rosé is er doorheen voor ik er erg in heb. “Gelukkig heb ik er twee gehaald,” zegt David terwijl hij de nieuwe fles open maakt. “Ik twijfelde nog even of één genoeg zou zijn, maar toen bedacht ik me dat jij bijna net zo’n zuipschuit bent als ik.” zegt hij lachend. “Wat ken je me toch goed.” antwoord ik met een glimlach op mijn gezicht. Even later krijg ik David’s beker in mijn handen geduwd. “Hou eens even vast lieverd,” zegt hij “Ik moet pissen.” Hij verdwijnt achter het café en ik kijk tevreden om me heen. Eigenlijk heb je helemaal geen fancy cocktailbars nodig. Wijn uit een plastic beker aan de gracht kan ook heerlijk zijn als je maar met het juiste gezelschap bent.

Ik kan het niet laten om te glimlachen als David weer naast me komt zitten. Het lijkt of hij hetzelfde voelt als ik want hij slaat een arm om me heen en zoent me zacht. Als ik mijn ogen sluit merk ik dat ik al best een beetje aangeschoten ben, maar het maakt me niet uit dat de wereld draait. Zolang ik Davids sterke armen om me heen voel, komt het allemaal toch wel goed.

Als ook fles nummer twee bijna leeg is, vraagt David of ik al bijna naar huis moet. Ik schud mijn hoofd. “Nee hoor, ik zit hier nog wel goed.” Snel bestel ik nog twee flessen gekoelde rosé, vul het adres van het café in en schrijf in de notities dat we op het bankje op de brug zitten. David lacht erom, maar ik ben dronken genoeg om te denken dat de bezorger ons wel zal vinden. “Nou als we hier toch nog even zitten, ga ik mijn beste vriend nog even een hand geven.” zegt hij en verdwijnt weer achter het café. Ineens besef ik me dat ik ook echt ontzettend nodig moet plassen en schiet in paniek. De lockdown is nog in volle gang dus zo laat op de avond is er echt helemaal niks meer open.

Als David terugloopt deel ik mijn probleem met hem. “Ik moet eigenlijk ook echt mega nodig plassen.” biecht ik op. “Schat, ik zat net te denken. Ik ben al twee keer gegaan het kan niet anders dan dat jij ook een keer moet.” “Maar ik ben niet zo.” zeg ik “Ik ben niet het type dat tussen twee auto’s gehurkt zit op een vrijdagavond.” “Ga nou maar gewoon prinses. Bij dat café is niemand en het gebouw ernaast is een school dus die is nu ook helemaal leeg.” Ik laat me overhalen en loop het hoekje om. Gezien ik al ongeveer een hele fles rosé op heb, gaat hurken iets minder soepel dan gehoopt. Ik leun met mijn rug tegen de achterkant van het café aan en ineens springt er een buitenlamp aan. Nu ik toch al met de billen bloot zit, probeer ik me er maar gewoon niks van aan te trekken en plas zo snel als ik kan.

Als ik terugloop naar ons bankje vraag ik me af of ik me nou moet schamen of trots moet zijn. “Alleen bij jou gaan ook gelijk de lichten weer aan hè!” roept David als ik het hoekje om kom. Ik giechel verlegen en ga weer naast hem zitten. Gelukkig zoent hij me gelijk weer zodat ik kan vergeten dat ik zojuist al mijn principes opzij gezet heb en midden in de stad heb zitten plassen.

Als ik opkijk van onze lange kus, zie ik een verdwaalde jongen op de fiets met een grote groene rugzak om. Ik zwaai enthousiast naar hem en grijp mij tasje erbij om te kijken of ik nog een euro heb om hem als fooi te geven. “Hoeveel heb je nodig?” vraagt David direct. “Niks joh, het is al betaald. Wil hem alleen wat fooi geven” zeg ik terwijl ik wat muntjes uit mijn tas vis. De jongen overhandigt me de twee nieuwe flessen rosé en we bedanken hem vrolijk.

De bezorgde rosé is hartstikke goor, maar we hebben gelukkig allebei al genoeg op om het niet zo erg te vinden dat we zure bocht zitten te zuipen. We kletsen, zuipen en tongen nog een tijdje tot de vierde fles bijna leeg is en David voorstelt om naar zijn huis te gaan. “Joh ben je gek, we gaan toch niet bij je moeder naar binnen sneaken.” zeg ik geschrokken. “Laten we maar gewoon naar mij gaan. Ik waarschuw mijn zusje wel.” Ik app snel dat ik niet alleen naar huis kom maar ga er vanuit dat mijn zusje toch al slaapt.

Even later fietsen we met de laatste fles rosé nog in de hand naar mijn huis. We doen ons uiterste best om zachtjes te doen en sluipen het appartement binnen. Ik laat David snel zien waar mijn kamer is en duik dan zelf de badkamer in om me even op te frissen. “Ben ik even blij dat ik net nog mijn benen heb geschoren” denk ik bij mezelf terwijl ik mijn tanden poets. Als ik klaar ben loop ik op mijn tenen van de badkamer naar mijn slaapkamertje.

Ik kruip gelijk bovenop David en zoen hem gretig. Hij pakt me stevig vast en ik moet mijn uiterste best doen om geen geluid te maken. Mijn slaapkamer zit direct naast die van mijn zusje en ik zou het mega ongemakkelijk vinden als zij zou horen hoe ik sex heb. Ik merk dat David ongeduldig wordt dus plaag ik hem nog even door hem zachtjes in zijn nek te bijten om vervolgens toch toe te geven. Voorzichtig laat ik me op zijn lul zakken en beweeg rustig mijn heupen op en neer. Blijkbaar gaat het David niet snel genoeg want na een tijdje pakt hij me vast en legt me op mijn rug. Een tikkeltje hardhandig duwt hij zijn lul weer bij me naar binnen. Ik knijp in zijn arm om mijn gekreun te onderdrukken. Per ongeluk laat ik toch een geluidje ontsnappen. Waar David alleen maar wilder van lijkt te worden. “Ja?” hijgt hij in mijn oor. “Wil je meer?” Ik knik en probeer fluisterend te antwoorden maar zodra ik mijn mond open komt er alleen een zacht kreun geluidje uit.

Blijkbaar was dat al genoeg om David over het randje te brengen want voor ik het weet liggen we alweer naast elkaar uit te hijgen. We vallen voldaan in slaap om ‘s ochtends weer lekker brak wakker te worden. Ik had bedacht dat ik ontbijt voor hem wilde maken, maar ik ben zo brak dat ik nauwelijks kan bewegen. “Ik denk dat ik ga kotsen.” zeg ik als David vraagt hoe ik me voel. Hij legt een kussen op mijn buik en legt uit dat dat soms helpt. Het kussen lijkt er inderdaad voor te zorgen dat ik me iets minder misselijk voel dus als David de deur uitgaat, lukt het me om op te staan en met hem mee te lopen.

Om naar buiten te gaan moet hij helaas langs mijn zusje dus ik voorzie al dat het waarschijnlijk een lekker ongemakkelijke eerste ontmoeting zal worden. Gezien we nog volop in de corona tijd zitten, durft David mijn zusje geen hand te geven. “Hoi, David.” zegt hij terwijl hij van een afstandje naar mijn zusje zwaait. “Sarah.” antwoordt ze koeltjes. “Hey fijne dag hè.‘ zegt hij vervolgens en draait zich om. Bij de deur kijk ik hem glimlachend aan en geef hem een kus. “Doe voorzichtig hè.” zeg ik als hij de deur uitloopt. “Probeer ik altijd.” antwoordt hij en stapt dan de lift in.

Meer blogs van Esther:

Samen spelen, samen delen

Consensual non-consent

Gestoord door de puppy

Beeld: Pinterest

Laat een reactie achter

Dit vind je leuk

Wij gebruiken cookies om het gebruik van LotteLust te optimaliseren. Accepteren Lees meer

Privacy & Cookies Policy