Ga ik wel of ga ik niet, en zo ja, waarnaartoe dan? Blijf ik binnen de kaders of ga ik grenzen opzoeken? Binnen de kaders is het zowel relatief veilig als relatief saai, lijkt me. Misschien daarom toch over de grenzen gaan? Iets onveiliger, maar allerminst saai en veel meer om te ontdekken. Dat is in het kort ongeveer waar ik de afgelopen maanden over heb lopen te dubben. Mijn zomervakantie.
‘Lena, ik denk echt dat het beter is als je dit jaar in Nederland blijft,’ spreekt mijn moeder me toe. Mijn vader zwijgt en knikt. We zitten samen in mijn woonkamer ons wekelijkse kopje koffie te drinken en ik heb zojuist mijn twijfels met hen gedeeld. Mijn vriendinnen hebben in de dagen ervoor al precies hetzelfde tegen me gezegd. En allemaal komen ze met dezelfde argumenten. Dat ik al best veel van de wereld gezien heb, dat een jaartje overslaan niet erg is en dat er in Nederland ook hele mooie plekken zijn. Zelfs voor een ervaren reiziger als ik.
‘Oké, ik weet het ook wel. Ik zal naar jullie allemaal luisteren en op zoek gaan naar een vakantie in Nederland.’ Mijn ouders slaken een zucht van verlichting.
Ik ben gewend om er alleen op uit te trekken en dat ga ik ook dit jaar doen. Vakantieparken en campings zijn aan mij niet besteed, veel te druk en te commercieel. Via via kom ik op een website terecht waar twee mensen tijdelijk van woning kunnen ruilen, om even in een andere omgeving te zitten. Huh? Dat doe je toch niet? Een wildvreemde in je huis laten. Wat voor mensen doen dat? En waar wonen die mensen? Uit pure nieuwsgierigheid klik ik op het knopje aanbod. Een hele rits aan huizen rolt over mijn scherm.
Nog geen uur later heb ik appcontact met Joost uit Giethoorn. De foto’s van zijn huis zijn mooi, maar de foto’s van de omgeving van zijn huis spreken me nog veel meer aan. Wat een prachtige natuurgebieden zijn daar! Ik ben mijn vooroordelen op slag vergeten.
‘Waar woon jij?’ vraagt Joost.
‘Hartje Amsterdam.’
‘Meen je. Lijkt me gaaf om eens een week te zijn.’
‘Ik ga je foto’s sturen van mijn appartement. Wie weet wordt het wat.’ Snel ruim ik de ergste rommel in mijn huis op en maak een paar foto’s voor Joost. ‘Heb je ze ontvangen?’
Het duurt even, maar dan reageert hij. ‘Yes. Gaaf! Ik zie het wel zitten!’
Twee weken later zit ik in de trein op weg naar het huis van Joost. Hij wacht daar op me, zodat we kennis kunnen maken en ik hem mijn sleutel kan geven. Bij Steenwijk stap ik uit de trein en pak de bus naar Giethoorn. Hoofdschuddend neem ik plaats. Hoewel het heel goed voelt, kan ik het nog nauwelijks geloven. Vakantie in eigen land, maar in andermans huis? Dat klinkt zó niet als Lena! Nood breekt wet, zo zie je maar weer.
De bus stopt vlakbij het huis van Joost. Ik bel aan en direct gaat de deur open. Een verzorgde man, iets ouder dan ik, doet open.
‘Joost,’ stelt hij zichzelf voor.
‘Lena.’
‘Welkom! Ik zal je mijn woning even laten zien.’ Als een ware gids neemt Joost me mee door zijn huis. Ik voel me gelijk op mijn gemak bij hem. Joost is leuk, makkelijk in de omgang en ziet er goed uit. Na een klein half uurtje zijn we weer bij de voordeur. Joost trekt de deur open en kijkt nog even achterom. ‘Veel plezier deze week in Giethoorn,’ zegt hij, ‘ik rijd morgenochtend fris en fruitig naar jouw appartement. Vanavond slaap ik nog even in de buurt, in mijn ouderlijk huis. ‘Dank je. Jij veel plezier in Amsterdam! antwoord ik en dan trekt hij de deur achter zich dicht. Ik vind het bijna jammer.
De volgende ochtend ben ik al vroeg op pad, het natuurgebied in. De vogels ontwaken en al wandelend geniet ik van het gezang. Plots trilt mijn mobiel. Het is Joost.
Hallo Lena, ik wil graag naar Amsterdam, maar ik heb nog geen sleutel van je appartement…
Shit! We zijn het beiden helemaal vergeten gisteravond! Ik heb de sleutel in mijn tas, op mijn rug. Wat stom! Joost neemt het gelukkig monter op.
Stuur me je locatie maar, dan zoek ik je op. Ik weet de weg hier wel.
Ik doe het en wacht, midden in het natuurgebied. Lang hoef ik niet te wachten. Binnen tien minuten staat Joost met zijn fiets naast me.
‘Wat is het prachtig hier, zeg. De vogels, de wateren, de bossen. Wauw.’
Joost knikt. ‘Klopt. Wil je een heel, heel mooi plekje zien hier? Het is vlakbij.’
Ik knik en Joost neemt me mee achterop zijn fiets. We rijden door een strook bos. Plotseling slaat hij rechtsaf op een plek waar helemaal geen pad is. Joost zigzagt ons langs een paar bomen en dan belanden we op een klein, open stuk bij een bosmeertje. Hij legt zijn fiets op de grond en pakt mijn hand. Vlakbij het water is een klein grasveldje. ‘Kom zitten,’ fluistert hij. Minutenlang kijken we naar het spektakel in en rondom het bosmeertje. Eenden snateren luidruchtig. Af en toe zien we vissen voorbij zwemmen in het heldere water. En aan de overkant van het meertje graaft een konijn zijn hol. Ik voel me ontzettend bij Joost op mijn gemak en leun zonder erbij na te denken tegen hem aan. Niet veel later voel ik zijn hand om mijn schouder. Aarzelend? Ik weet het niet. Voorzichtig hef ik mijn gezicht naar hem op. Voelt hij wel hetzelfde? Dan buigt hij zich naar me toe en drukt zijn lippen op de mijne. Een lekkere, ietwat onzekere zoen gevolgd door zijn lieve, zachte woorden. ‘Is het oké?’
‘Ja. Ja, het is zeker oké,’ stel ik hem gerust en nu zoen ik hem. Van onzekerheid is geen sprake meer. Joost kust eerst mijn lippen, dan mijn oorlelletje en dwaalt vervolgens af naar mijn hals. Zijn zoenen in mijn hals zijn voelbaar tot diep in mijn onderbuik en plotseling kan het me niks meer schelen. Ik draai me naar hem toe en sla mijn been om hem heen, zodat ik schrijlings op zijn schoot zit. Even kijken we elkaar aan. Er is geen twijfel mogelijk, we willen hetzelfde. Joost laat zijn handen over mijn billen glijden en even trekt hij me naar zich toe. Zijn erectie is duidelijk voelbaar. Lekker. Maar zo makkelijk laat ik me niet inpakken. Ik leg mijn handen over de zijne, maak ze los van mijn billen en klem mijn handen om zijn polsen. Heel langzaam laat ik me voorover zakken, totdat zijn armen gestrekt boven zijn hoofd liggen. Joost laat zijn tong langs mijn lippen glijden. Ik open mijn mond voor hem en we zoenen, zacht en intens. Plagend beweeg ik mijn heupen over zijn erectie.
‘Wat wil je dan?’ gromt Joost.
‘Jou. Diep in me.’ Ik laat zijn polsen los en onmiddellijk komt hij overeind. In één handige beweging trekt hij mijn shirt over mijn hoofd en haakt mijn bh los. Dan drukt hij me achterover en zijn de rollen omgedraaid. Ik lig met mijn rug in het koele gras. Joost trekt zijn eigen shirt over zijn hoofd uit en trekt mijn broek over mijn billen. Snel schop ik één van mijn schoenen uit en trek mijn broek half uit. Meer is niet nodig. Joost buigt zich naar voren en begint me oraal te verwennen. Ritmisch duwt hij zijn tong tegen mijn clit. Mijn onderlijf zwelt op, verlangend naar zijn pik.
‘Neuk me,’ smeek ik hem. Joost komt op zijn knieën tussen mijn benen zitten en knoopt zijn broek open. Hij heeft een prachtige pik. Fors wel. Hij legt zijn handen onder mijn billen en trekt me omhoog tussen zijn gespierde dijen. Met één hand duwt hij zijn erectie omlaag, totdat zijn eikel tussen mijn natte vulvalippen verdwijnt. Dan pakt hij mijn heupen stevig vast en glijdt langzaam helemaal bij me naar binnen.
‘Oooh!’ Ik kan een kreun niet onderdrukken. Het past bijna niet en dat voelt zalig.
‘Wil je meer?’ fluistert Joost. Ik knik. Even laat hij zich terugzakken. Dan stoot hij zich diep in me. Keer op keer, stoot na stoot. Mijn onderlichaam spant zich samen. Ik strek mijn armen boven mijn hoofd en knijp mijn handen hard in elkaar.
‘Jemig. Wat doe je met me?’ hijg ik. Ik kan het niet meer tegenhouden. Een vloedgolf van ontlading raast door me heen. De spieren in mijn kutje knijpen zich vast om zijn erectie.
‘Wow, damn!’ Nog net op tijd trekt Joost zich uit me terug en terwijl mijn eigen orgasme nog door mijn lijf gonst, voel ik zijn warme zaad op mijn buik en borsten neerdalen.
‘Wil je nog naar Amsterdam?’
Joost ligt op zijn zij naast me in het gras. De vingertop van zijn wijsvinger speelt met mijn tepel. ‘Later,’ antwoordt hij dan, ‘eerst ga ik je alle uithoeken van Giethoorn laten zien.’
Ik kan niet wachten. Dit wordt een heerlijke zomer.
Dit verhaal is geschreven door: Izzy van der Horst (www.izzyvanderhorst.nl)
2 reacties
Mooi warm verhaal. Een verademing tussen alle troep die je veel leest
Hallo Cas, bedankt voor je leuke reactie! En excuses voor mijn late reactie, ik zag het nu pas. Groeten, Izzy