Mijn ogen staren naar de grote doos met overgebleven spullen die Dennis heeft achtergelaten toen hij twee maanden geleden bij me wegging. Zo goed als ik kan heb ik het allemaal bij elkaar geraapt, klaar om opgehaald te worden. Door mijn lijf raast een spanning. In die twee maanden tijd heb ik hem niet meer gezien en ons contact is minimaal geweest. Ik heb vrede met de situatie zoals deze nu is, maar ik sluit niet uit dat het nog iets met me doet wanneer ik hem straks zie.
Mijn telefoon trilt op de tafel zodra er een appje binnenkomt. Hij is er bijna. Ik zucht een keer luid en leg mijn telefoon dan weg. Wat wezenloos sta ik uit het raam te staren.
‘Kom op Soof, doe even gewoon. Voor je het weet is hij weer weg.’
Mijn eigen stemgeluid galmt door de woonkamer en ik verstijf bijna wanneer ik zijn auto de hoek om zie komen. Fuck waarom zou dit nog steeds ongemakkelijk moeten zijn? Stiekem kijk ik toe hoe hij parkeert en uitstapt. Zijn blonde haren gaan schuil onder een pet, om zijn billen danst een lichte cargo en zijn witte sneakers passen perfect bij het witte T-shirt dat hij heeft aangetrokken. Instant heb ik spijt van mijn sport outfit. Nou ja, als je een oude sportlegging en verwassen trui een sport outfit kunt noemen.
De bel gaat, ik wacht een paar seconden, zucht nog eens diep en trek dan met een brede glimlach de deur open. Vanonder zijn wimpers kijkt hij me aan. De blik in zijn blauwe ogen verraad dat hij ook een tikkeltje zenuwachtig is.
‘Hey!’ Hij lacht breed en heeft me dan een stevige knuffel. ‘Leuke trui!’
Shit… dat is snel opgemerkt.
‘Hoe is het?’ Zijn stem klinkt warm en vertrouwd.
Terwijl we in de richting van de woonkamer lopen vertel ik dat het goed met me gaat en vraag hoe het met hem is. Uit beleefdheid uiteraard, want sommige dingen wil je liever niet weten van je nieuwbakken ex. Om van onderwerp te veranderen vraag ik of hij iets te drinken wilt. Dennis ploft op de bank alsof hij nooit is weggeweest en in mijn weg naar de keuken voel ik zijn ogen op me branden.
Wanneer ik terugkom met twee glazen fris gaat Dennis staan, pakt de glazen uit mijn handen en plaatst ze op de salontafel. Zelfverzekerd pakt hij mijn handen vast en trekt me naar zich toe. Hij knuffelt me, veel te stevig en drukt zijn neus in mijn haren terwijl hij moeiteloos mijn luchtje opsnuift.
‘Hmm,’ zucht hij. ‘Zijn we oké?’
Verward kijk ik hem aan en vraag wat hij bedoelt.
‘Ik heb je nooit verdriet willen doen Soof, echt niet. Het spijt me als dat wel gebeurd is.’
Zijn vingertoppen strelen over de bovenkant van mijn handen en zijn blik is hoopvol, afwachtend op mijn reactie.
‘Het is oké, wij zijn oké. Wat is gebeurd, is gebeurd.’ antwoord ik en ik sla mijn armen nog een laatste keer om hem heen voor een stevige knuffel.
De lucht tussen ons lijkt ineens te veranderen. Alsof het plotseling beladen is en knettert van de spanning. Hij drukt zijn onderlijf te strak tegen dat van mij en door mijn hoofd schieten flashbacks van zijn naakte lichaam. Dit zal toch niet? Dit is wel het laatste waar ik rekening mee heb gehouden toen ik allerlei scenario’s door mijn hoofd liet gaan.
De knuffel duurt te lang, ik wring me los en wijs hem op de doos met spullen. Hij lacht en gaat er wacht luchtig met zijn hand doorheen.
‘Ik ben flink wat rommel vergeten zie ik al.’ Hij lacht.
Gespannen neem ik een slok van mijn koude drinken. What the F gebeurde er nou net? Mijn ogen dwalen af over zijn lichaam en mijn gedachtes slaan op hol. Waarom heeft ie toch zo’n goed lijf? Hoeveel andere zullen zijn lijf in de tussentijd hebben aangeraakt? Verdomme Soof, blijf hier met je gedachten!
‘Je ziet er goed uit.’
Met zijn ogen strak op mij gericht brengt hij zijn glas naar zijn mond en neemt een slok. Mijn ogen dwalen als vanzelf af naar zijn lippen die hij aflikt met zijn tong en dan in een vriendelijke glimlach veranderen. Opnieuw doet hij een stap in mijn richting, plaats zijn armen over mijn schouders en laat zijn hoofd ergens in mijn nek rusten.
‘Ik heb dit best gemist.’
Zijn bekentenis dendert door mijn hoofd met grote vraagtekens. Wat zijn we nu aan het doen? En nog belangrijker: Waarom wil ik op dit moment zoveel meer. Mijn hartslag bevindt zich ergens in mijn keel, mijn handen glijden als vanzelf langs zijn middel.
‘Gevaarlijke plek is dat.’ Grapt hij, doelend op het feit dat hij een zwak heeft voor handen die langs zijn zij strelen.
Langzaam voel ik hoe zijn vingertoppen via mijn onderrug afzakken naar mijn zwakke plek, mijn billen. Daar aangekomen knijpt hij speels en kreunt dan zacht in mijn hals.
‘Wat jij kan, kan ik ook hoor.’
De spanning is om te snijden, voorzichtig trek ik mijn hoofd terug en kijk hem strak aan. Zijn ogen schieten van mijn ogen naar mijn lippen en weer terug. Dit is zo’n moment dat je weleens in de film ziet, het moment waarop je weet dat er gezoend gaat worden. Twijfelachtig leun ik voorover om hem een kus op zijn mond te geven.
Langzaam deint hij terug. ‘Wat doe je?’ vraagt hij met een opgewonden lach.
‘Fuck it’ antwoord ik.
Ik gooi zijn pet door de kamer en druk mijn lippen op de zijne. Als vanouds dansen onze tongen om elkaar heen en voor ik het weet heeft hij mijn onderlip te pakken en zuigt er speels op. Onze handen razen over elkaars lichaam, alsof ze eindelijk weer hun gang mogen gaan. Ze strelen over borsten, vinden elkaars haren en wrijven veel te wild over lichaamsdelen.
De controle lijkt volledig verdwenen te zijn en we zoenen steeds inniger. Zijn hand is inmiddels in mijn sport legging verdwenen en wrijft hevig over mijn nat geworden string. Dit is absoluut niet wat ik me had voorgenomen, maar het voelt té lekker om nog te stoppen.
Dennis rukt zich los uit onze zoen en kijkt me met verwilderde haren aan. ‘We moeten dit niet doen, holy shit.’
Bijna teleurgesteld kijk ik hem aan. Hoe kan hij het moment zo verpesten. Is hij serieus? Gaat hij nu nog terugkrabbelen?
Hongerig kijkt hij me aan en laat zijn ogen dan door de woonkamer schieten alsof hij zijn best doet zichzelf bij elkaar te rapen. Zijn borstkas gaat hevig op en neer en zijn ademhaling is luidt. Dan kijkt hij me aan, pakt met beide handen mijn gezicht vast en zoent me opnieuw.
Zonder nadenken gooi ik mijn armen om zijn nek en spring mijn benen om zijn lijf. Zoals ik gewend ben neemt hij me mee naar de plek waar we zoveel herinneringen hebben; de slaapkamer.
Dit verhaal wordt vervolgd op 27 juni.
1 reactie
I want more☺️