Sexy verhaal: Spanning in het vliegtuig

door Roxan

Voor de derde keer check ik of ze er nog zijn. De grote backpack. De kleinere rugzak en de tas met souvenirs. Over een half uur kan ik pas inchecken. Relaxed zeg, ik ben echt heel erg op tijd. Ik geef mezelf een denkbeeldig schouderklopje en met een grote glimlach schuif ik naar achteren. Zodra mijn rug de leuning van het bankje raakt, ontspan ik enigszins. Het wordt tijd dat ik weer naar huis ga. Vijf weken alleen reizen zorgt er bijna voor dat ik hardop tegen mezelf ga praten.

Dan ineens kijkt hij me recht aan.

Geamuseerd kijk ik om me heen. Ik verbaas me altijd weer over de diversiteit aan mensen op een vliegveld. Naast me zit een vrouw met haar moeder in een rolstoel. Kinderen die trots hun eigen rolkoffertje achter zich aan trekken. Tegenover me een knappe zakenvrouw die een verhit telefoongesprek aan het voeren is wat ze bekrachtigt met drukke handgebaren. Ik draai mijn hoofd verder naar rechts en ineens zie ik iemand staan waar mijn blik als vanzelf op blijft rusten. Hij staat een beetje nonchalant tegen een muurtje aangeleund met zijn telefoon in zijn handen. Donker, rommelig haar. Zwarte broek met een wit T-shirt waarin zijn mooi gevormde armen goed in uit komen. Witte sneakers. Het lijkt een simpele outfit, maar je ziet dat er wel aandacht aan besteed is.
De incheckbalies gaan open en de mensenrij komt in beweging. Wat zal ik doen? Ik twijfel. Ik kan me nog wel even met dit uitzicht vermaken. Maar ik wil eigenlijk ook wel van die bagage af zodat ik even rustig wat kan eten. Daarnaast snak ik ook naar een lekkere koffie. Wat een dilemma zo ineens. Ik besluit om toch in de rij te gaan staan met mijn tassen. Wellicht behoud ik vanaf dat punt nog dat heerlijke uitzicht op die donkerharige en mysterieuze, knappe man. Hij is niet te gespierd, maar je ziet wel dat hij traint. Zijn huid is mooi zongebruind, wat wordt benadrukt door zijn witte T-shirt. Dan ineens kijkt hij me recht aan. Ik schrik ervan, bloos en kijk snel de andere kant op. Betrapt. Na ongeveer een halve minuut kijk ik voorzichtig weer zijn kant op. Daar heeft hij op gewacht aan zijn prachtige glimlach te zien. Ik voel mijn mondhoeken hetzelfde doen en dan staan we dan ineens te lachen naar elkaar. Een beetje verlegen kijkt hij weer naar beneden. Geen macho-type dus. Dat maakt hem nog aantrekkelijker. Achter mij hoor ik een kuchje en dan zie ik waarvoor dat bedoeld is. Tussen mij en de persoon voor mij in de rij is een enorm gat ontstaan. Snel duw ik mijn tassen naar voren zodat de rij weer aangesloten is. Ook al hoest de hele rij achter mij, niemand krijgt die grijns meer van mijn gezicht. Het leukste souvenir heb ik namelijk net ontvangen. De allermooiste glimlach van die mysterieuze man.

Nadat ik mijn spullen heb ingecheckt loop ik richting de roltrap. Ik krijg ineens een sterk gevoel dat iemand me aankijkt. Vrijwel automatisch draai ik mijn gezicht richting de incheckbalie. Hij vangt mijn blik onmiddellijk. Weer die grote, bruine ogen die me aankijken. En weer moet ik blozen. Hij staat bij dezelfde balie als waar ik mijn spullen net gedropt heb. Het zal toch niet waar zijn? Dadelijk zit hij ook in het hetzelfde vliegtuig. Nee, dat zal vast niet. Er gaan wel vier vliegtuigen van die maatschappij naar verschillende bestemmingen. Maak jezelf nu niet gek. Ik besluit niet meer om te kijken, maar voel een vleugje hoop in mijn hart.

Ik voel een verlangende kriebel in mijn buik.

Ik plof neer bij de Starbucks. Na al die spanning kan ik wel een lekkere cappuccino gebruiken. En ik heb trek. Ja, ook trek in wat anders. Er komt ineens een fantasie in mijn hoofd op. Hij loopt op me af bij de incheckbalie, laat zijn spullen vallen, pakt mijn gezicht vast en begint me te zoenen. Zo prompt voor de neus van al die mensen. Ik zoen hem vurig terug. Zijn tong speelt met de mijne. Eerst zachtjes, een beetje zoekende nog. Dan voelt hij aan me dat ik meer wil. Dieper gaat zijn tong nu. Ik volg hem, ik plaag hem, bijt zachtjes op zijn lip. Ik neem de leiding over. Hij volgt mij weer met zijn tong. “Is this chair taken or free?” Abrupt word ik uit mijn fantasie gesleurd door diens hoofdrolspeler. “Ehm, no it’s free. Or I mean… yes the chair is available”, stamel ik. Ik voel me wederom betrapt en glimlach onhandig. Ik voel een verlangende kriebel in mijn buik. Dit kan niet waar zijn. Hij is zo dichtbij ineens. Ik zie dat zijn ogen groenachtig bruin zijn. Op zijn gezicht zitten wat verdwaalde sproeten rondom zijn neus. Dat maakt hem wat jongensachtiger. En nog knapper. Hij moest eens weten wat ik net gefantaseerd heb. Ik moet nu echt even beheersen. Ik sta quasi-zelfverzekerd op en vraag aan hem of hij even op mijn handbagage wil passen zodat ik een koffie kan bestellen. “Of course, no problem”, zegt hij dan en schuift mijn stoel met tassen wat dichter naar hem toe. Ik loop naar de bar om te bestellen. Shit. Zodra ik besteld heb, bedenk ik me dat ik helemaal niet aan hem heb gevraagd of hij ook wat wil. Ik krijg mijn cappuccino vrij snel gelukkig en loop dan terug naar ons tafeltje. Met zijn hand op mijn stoel kijkt me weer vriendelijk aan en volgt mijn bewegingen nauwlettend. I’m so sorry, do you also want something? Hij schudt zijn hoofd. “My hunger is already a little satisfied.” Hij kijkt me diep in mijn ogen aan. Zou hij bedoelen wat ik hoop dat hij bedoelt? Ik pak mijn tassen van de stoel en ga zitten. Dichterbij hem dan verwacht. Hij steekt zijn hand naar me uit en zegt: “I’m Aron. What’s your name? And where are you from? I’m curious about you. Your hair, those curls, you don’t see that a lot.” Curious about me? Ik krijg het er heet van. “My name is Roxan”, hoor ik mezelf met een redelijk zekere stem zeggen. En daarmee is het ijs gebroken.

Wat eerst nog wat onwennig lijkt, gaat over in een wat meer ontspannen gesprek. Hij vertelt op een rustige toon over de reden van zijn bezoek en dat hij in Zwitserland woont. Terwijl ik op mijn beurt mijn verhaal vertel, blijft hij me onderzoekend aankijken. Achter mij wil er iemand langs met een grote rolkoffer. Ik schuif mijn stoel naar voren waardoor mijn been de zijne raakt. Wow. Die spanning heb ik me dus niet ingebeeld. Die is er echt. Hij voelt het ook. Hij duwt zachtjes terug. Dan schrik ik. Shit. Hoe lang zit ik hier al? Hij ziet de paniek in mijn ogen maar zegt niets. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat ik binnen vijf minuten moet boarden. Ik sta op en pak mijn rugtas en tas met. “I have to go, I don’t wanna miss my flight. I’m sorry!” Ik manoeuvreer me tussen de tafeltjes door en kijk zoekend omhoog. Waar moet ik heen? Snel kijk ik op mijn boardingpass. Ik versnel mijn pas en focus me nu op het behalen van mijn vlucht. Ik kijk niet meer achterom, maar de gedachten aan Aron dringen zich aan me op. Vooral dat ik zo stom ben geweest om niet zijn nummer te vragen… of zijn achternaam. Überhaupt iets waardoor ik nog een berichtje zou kunnen sturen. Waarom die paniek ineens? Misschien is hij wel bezet. Hij heeft vast een onwijs knappe vriendin die hem thuis smachtend opwacht.

Ik doe mijn ogen open en schrik van wat ik zie. Ik herken die jas.

Het laatste stukje ren ik. Ik moet hier nu weg. Ik wil mijn ogen dichtdoen en ze pas in Nederland weer open doen. De reis van 12 uur over me heen laten komen en de pijn in mijn hart verzachten met vliegtuigwijn. Ik knik met een quasi-vriendelijke grimas naar de dame in het blauw en die wijst me mijn plek. Ik prop een tas in de bagagebak en die andere onder mijn stoel. Heerlijk. Ik zit op de middelste stoel en de plekken naast mij zijn nog leeg. Hopelijk blijven ze dat, het zou wel fijn zijn om in alle rust een beetje te slapen. Ineens hoor ik de bagagebak boven mijn hoofd weer open gaan. Ik doe mijn ogen open en schrik van wat ik zie. Ik herken die jas. Deze gaat langzaam uit. Hetzelfde witte T-shirt. Na wat gerommel gaat de bak dicht. Hij gaat zitten, kijkt me wederom met die onweerstaanbare glimlach aan en zegt. “Hi Roxan, I think we are not done with each other yet.” Ik kijk hem verlangend aan en zeg kort maar krachtig: “No, I don’t think we are.”

Na de maaltijd merk ik dat de rode wijn lekker zijn werk aan het doen is. De sfeer tussen ons is broeierig. We kletsen over diverse onderwerpen, maar ik kan mijn aandacht er niet goed bijhouden. Dat schakelen naar het Engels wordt vermoeiend. Ik zie die mooie mond de hele tijd woorden vormen, maar ze komen niet echt binnen. Ik wil ze smoren met een heel lange tongzoen. Om de aandacht wat af te leiden zeg ik dat ik een film ga kijken. Na een tijdje krijg ik het koud en sla het blauwe dekentje over me heen. Hij staat op en pakt zijn trui uit zijn handbagage, ik vang een glimp op van zijn onderbuik waarop mijn lichaam acuut reageert en ik meteen een stuk van de film mis. Hij gaat weer zitten en drapeert ook het dekentje over zich heen. Het zal niet lang meer duren voordat de lampen uitgaan en we een poging tot slapen mogen doen. Meer dan een poging zal het niet worden met hem naast me ben ik bang.

De lampen gaan uit en ik doe mijn ogen dicht. Ik dommel wat weg, verdwijn weer in een fantasie en voel dan ineens iets onder mijn dekentje. Een hand die zoekt naar een aanknopingspunt… een teken van mij dat hij door mag gaan. Zijn hand blijft liggen op mijn been. Ik draai me naar rechts zodat mijn rug het zicht versperd voor de mensen aan de andere kant van het gangpad. Hij doet hetzelfde bij zijn kant. Gelukkig zijn de meeste passagiers om ons heen al in een diepe slaap verzonken. In de schemer zie ik de twinkeling in zijn ogen. Een ondeugend lachje ontsnapt uit mijn keel. De combinatie van wijn en de spanning van de dag zorgt ervoor dat de lichte vermoeidheid die ik voelde plaats heeft gemaakt voor een intens verlangen. Hij komt dichterbij met zijn gezicht en met zijn rechterhand volgt hij de contouren van mijn gezicht. Een losgeraakte krul stopt hij achter mijn oor en tegelijkertijd kust hij me. Eerst zachtjes op mijn lippen, dan voel ik zijn tong de mijne zoeken. Als vanzelf gaat het zoenen over van aftastend naar heviger. Wat eerst een fantasie leek is nu werkelijkheid geworden. Hij streelt mijn huid die tintelt onder zijn aanraking. Dan zakt zijn hand langzaam naar beneden. Hij stopt even met zoenen maar blijft met zijn gezicht dichtbij de mijne. Hij vindt mijn billen en knijpt er zachtjes in. Hij duwt me nu dichterbij zodat ik mijn benen over de zijne heen leg. De armleuning tussen ons duw ik omhoog zodat niks ons meer in de weg zit. Ja, kleding. Maar dat zou een stap te ver zijn. Alhoewel… ik ben inmiddels in alle staten van opwinding. Waar ik het een uur geleden nog koud had, moet ik me nu inhouden om niet het dekentje samen met mijn kleding van mijn lijf te trekken. Ook hij moet moeite doen om zijn opwinding te verbergen, want zijn adem lijkt te versnellen.

Daar beneden schreeuwt het. Vind me, pak me.

Hij vervolgt zijn ontdekkingstocht en zijn handen vinden nu mijn borsten. Ze glippen onder mijn bh en vinden mijn tepels. Hij smoort een kreun die uit mijn keel ontsnapt. We zitten nog steeds in een vliegtuig, maar juist die gedachte lijkt ons nog meer op te winden. Nu wil ik zijn lijf voelen. Mijn handen verdwijnen onder zijn T-shirt. Ik zet mijn nagels zachtjes in de huid van zijn rug. Zijn lichaam schokt heel even onder mijn aanraking. Ik voel dat hij zijn buikspieren aanspant. Het wordt warm onder mijn handen. Dan verschuif ik mijn andere hand richting zijn broekrand. Behendig wip ik zijn knoop los en zachtjes doe ik de rits open. Heel even blijf ik daar totdat deze in zijn broek verdwijnt. Ik voel dat ik meteen goed zit. En dat hij zeker in staat van opwinding is. Ik heb een klein beetje ruimte en maak daar gretig gebruik van. Heel langzaam beweeg ik mijn hand op en neer. Ik hoor zijn ademhaling zwaarder worden. Zijn greep op mijn bil wordt steviger. Zijn andere hand is nog steeds op mijn borst en met zijn vingers masseert hij mijn tepel. Dan begint hij mij ook weer te zoenen. Zijn tong verdwijnt dieper in mijn mond. We gaan mee op het ritme van mijn hand. Totdat hij ineens kreunt. Ik voel zijn lichaam even schokken. Hij doet zijn ogen open en begint te glimlachen. Hij zegt: “From the moment that I saw you, this is what I wanted.” Ik lach zachtjes terug en geef hem weer een kus op zijn mond. Dan slaat hij het dekentje terug en zegt dat hij even naar de wc moet. Ik besef me plots waar ik ben. Ik kijk snel om me heen of er wellicht wakkere passagiers aan het mee smullen zijn van onze escapades. Gelukkig zie ik niets.

Dan is hij weer terug. Hij gaat zitten en legt mijn benen weer over de zijne, slaat het dekentje over ons heen. Ik weet wat er nu gaat komen. Hij begint me weer te zoenen, zijn hand vindt wederom mijn bil. Hij knijpt er in, masseert en gaat dan wat verder met zijn hand in mijn broek. Ik heb gelukkig een trainingsbroek aan zodat hij er makkelijker bij kan. Daar beneden schreeuwt het. Vind me, pak me. Hij voelt dat het nat is. Heel even blijft hij daar, maar dan steekt hij een vinger naar binnen. Wat is dit fijn. Zachtjes beweegt hij op en neer. Dan voel ik ook een hand in de voorkant van mijn broek verdwijnen. Hij vindt mijn clit en beweegt er langzaam overheen. Ik doe mijn ogen dicht. Hij fluistert dat hij me wil zien genieten dus ik doe ze weer open. Ik kijk hem aan. Hij vindt een ritme en zo kijken we elkaar aan terwijl de energie zich in mijn lijf opbouwt. Dan ineens schokt mijn lijf. Ik kreun, maar krijg geen ruimte door zijn mond op de mijne. Hij kust me, lief en teder. Ik doe nu mijn ogen dicht om de roes in elk uiteinde van mijn lijf te ervaren.

 

Roxan: Is net als haar krullen, onbedwingbaar, avontuurlijk, lustig op het leven en houd van mannen en vrouwen. Ze woont in Amsterdam en neem je mee in haar ontmoetingen en fantasie want in elk moment zit een spannend verhaal.

Beeld: Tumblr

Laat een reactie achter

Dit vind je leuk

Wij gebruiken cookies om het gebruik van LotteLust te optimaliseren. Accepteren Lees meer

Privacy & Cookies Policy