“Ik ben van jou. In het moment, alleen van jou.”
Jij, de touwmeester, de poppenspeler, de binder en verbinder, de ruwe man met zachte energie, de zachte man met ruwe handen, mijn bevelgever, mijn toetsenist. De muzikant van mijn lichaam met kennis van zwarte en witte knoppen. Harde en zachte tonen in balans. Je wringt mijn lichaam in bochten, je buigt me in en uit elkaar, je tilt me op, je legt me neer, je duwt me naar beneden en heft me omhoog. Je verwondert jezelf aan alles wat je ziet en neemt waar je naar verlangt. Je hebt me in jouw palm en touwen, je hebt me alle kanten opgevouwen.”
Klassieke Japanse knoopkunst, dat is wat hij voorstelde. Erotisch, sensueel, romantisch, dat is wat ik voor me zag.
Het was een koude winteravond. Mijn huis was warm en stond vol met brandende kaarsen. Hij keek me vriendelijk aan, met een geruststellende glimmer in zijn ogen. Zijn zachte glimlach was troostend en ik voelde me meteen comfortabel. Met al het gemak van de wereld haalde hij touwen uit zijn tas, gevolgd door speeltjes, om me kennis te laten maken met het materiaal. En om te vragen wat het met me deed deze dingen te zien, te voelen. Of ik comfortabel was met wat hij in gedachten had, waar ik ‘ja’ en waar ‘nee’ op zou zeggen. Alles was te bespreken, niets was gek, niets was te wild en grenzen werden altijd gerespecteerd. Met elke vraag voelde ik mezelf meer en meer blozen. Ik werd er opgewonden van, een beetje onschuldig en verlegen zelfs. Op de goede manier. Hij deed iets met me wat ik lang niet heb gevoeld.
Ik verplaatste de muziek naar boven, mijn met sfeer gevulde slaapkamer werd met seksuele spanning geladen en plots lagen er allerlei accessoires en erotisch speelgoed voor mijn bed. Ik liet hem zijn gang gaan, alles klaarmaken. Toen ik weer naar boven liep zag ik hem vanaf de trap op bed zitten. In slechts zijn boxer, maar met een strenge blik. Mijn hart maakte een sprongetje… Dit was spannend, dit was een adrenaline kick waar ik hongerig naar heb verlangd, iets wat ik lang niet heb geproefd. En hij… hij is woest aantrekkelijk. Groot, breed, gespierd, ruw en grof maar ook soepel en vloeiend, met een delicaat en menselijk randje. Ik keek naar hem en zag dat hij alles uitstraalde wat me aanspreekt in een man.
Met rustige pas liep ik naar hem toe. In mijn kort geruite broekje met witte tanktop met knoopjes en wit kanten lingerie eronder. ‘Je ziet er heel schattig uit’, zei hij. Het blozen zette voort. Hij ging recht voor me staan. Hij liet zijn hand over mijn kin glijden, pakte me bij mijn armen en draaide me om. Hij duwde tegen de binnenkant van mijn knie en ik viel tot de grond. Hij knielde achter me en greep me stevig beet. Meteen, zonder enige twijfel, liet ik mezelf wegsmelten in zijn armen. Mijn hoofd naar achter op zijn schouder, mijn adem tegen zijn nek. Als er ooit een perfect moment van overgave heeft bestaan, dan heb ik dat moment, toen, overtroffen.
Met één hand hield hij me stevig op mijn plek, met zijn andere hand greep hij naar het eerste touw. Hij wikkelde het los en met een lichte zweepslag viel de geweven kabel naast me neer. Mijn rechterbeen dubbel, ik werd immobiel gemaakt. De meest prachtige wikkeling, een patroon, knoop op knoop, lus na lus… ik wist niet wat ik zag. Mijn adem verliet mijn mond en danste vanaf mijn lippen over mijn met kippenvel besmeurde huid. Zijn intense blik ontmoette de mijne en ik las alles wat hij dacht in een vlugge oogopslag. Maar hij, hij zag aan elke centimeter van mijn lichaam, elke kleine beweging, elke diepe ademhaling en elke langzame knipperbeweging van mijn ogen dat ik met elke binding meer genoot. Van hem, zijn energie, het moment, de sensaties, de pijn, de restrictie, de melodie van dit nummer. Het was een paradijselijke symfonie en ik was zijn instrument.
Hij zoende me. Met zijn grote hand om mijn keel. Keek me aan, van dichtbij. Ik at zijn adem. Zijn geur. Zijn aura. Hij smaakte aards, als een stevig gewortelde boom in een bloeiend bos vol groen en water. Ik hoorde de tonen van de muziek, ik zag de vleselijke dans die zich ontpopte en ik rook de warmte van twee mensen die zichzelf verloren in het moment.
Nog meer restrictie, nog meer touw. Hij duwde mijn handen bij elkaar, boven mijn hoofd. Toen deze strak aan elkaar gebonden zaten gingen mijn ellenbogen omhoog en mijn handen tussen mijn schouderbladen. Vanaf daar werd dat punt verbonden aan de touwen om mijn been. Als muzieknoten op bladpapier kwamen de knopen samen om één verhaal te spelen. Hij trok alles strak. Ik voelde op verschillende plekken knellingen, pijn, prikkels. Hoogtepunten in de muziek. Een hijgende kreun was alles wat ik kon geven, verder geen geluid. Hij plaatste zijn mond naast mijn oor en zijn hand bij mijn handen. ‘Pak mijn hand vast. Laat me weten dat je oké bent.’ fluisterde hij met een zorgzame toon in zijn stem. Ik gehoorzaamde, want ik voelde me veilig.
Hij tilde me op het randje van het bed en legde me voorzichtig neer. Als een plaatje om naar te kijken. Hij trok de knopen van mijn tanktop open en zag voor het eerst het witte kant wat zich eronder verschool. Doorschijnend, met zicht op mijn borsten en tepels. Toen stond hij op, nam een stap achteruit, bestudeerde zijn compositie en zei: ‘Je bent verdomme perfect. Hoe ben ik zo’n geluksvogel? Je bent bijna te mooi om pijn te doen. Bijna.’
Ik haalde diep adem. Ik wilde alles ervaren. Ik was mentaal klaar voor wat er volgde.
De geforceerde orgasmes… het eindeloos squirten… de extra touwen om andere delen van mijn lichaam… het bespelen van drukpunten onder mijn voeten… zijn harde pik diep in mijn keel… de urenlange seks waarbij ik me zodanig gevuld voelde dat ik niet meer kon praten…
En de stevige knuffels, het lachen en kletsen en zoenen, het samen slapen en de bijzonder fijne energie.
“In dat moment, ben ik van jou.”
Voorlopig is dit het laatste verhaal van Kim dat we op Lottelust zullen publiceren. Krijg jij geen genoeg van Kims prachtige verhalen? Bestel dan haar dichtbundel voor jezelf, of voor een ander. Een boek vol prachtige gedichten, is wat ons betreft een zeer romantisch kerstcadeau.