Toen Margot die avond laat haar appartement binnenstapte, hoorde ze Kaat overdreven meisjesachtig giechelen. Kaat zat in haar pyjama op de sofa met haar knieën opgetrokken tot aan haar borst. Haar pyjama was er zo eentje van drie maten te groot, met lange mouwen en pijpen. Naast haar zat hun buurman van tegenover, ook in pyjama.
Margot deed de deur zachtjes achter zich dicht. Ze hadden haar nog niet opgemerkt. Ze zaten te schaken: het bord met stukken stond op de sofa tussen hen in.
Terwijl Margot haar schoenen uitdeed, voelde ze haar mondhoeken tot een grijns opkrullen.
Ze sloop stilletjes naar de sofa toe en riep plots: “Ha die Paul!” Ze plofte ongegeneerd naast Kaat op de bank.
De twee schakers hadden op intieme toon zitten smoezen, maar nu viel hun gesprek meteen stil. Paul groette Margot beleefd en Kaat zei op vlakke toon: “Al terug van je werk?”
“Ja, ik had eigenlijk nog wat willen blijven om de souschef af te wassen, maar zijn sauzen waren al op,” antwoordde Margot droog.
Paul lachte verbaasd en zei: “Wat?”
Kaat schudde haar hoofd en keek Paul daarbij veelbetekenend aan. Daarop lachte Margot eens lief naar Paul en zei: “Och ja, zonder saus is de worst zo droog.”
Er ging een schok door Kaats lichaam. De houten stukken van het spel vielen omver en rolden over het bord. Paul stak er snel zijn handen naar uit.
“Doe je dat nu expres?” sneerde Kaat, terwijl ze zich naar haar huisgenootje omdraaide.
“Sorry hoor,” zei Margot, “het is maar een grapje.”
Kaat en Paul begonnen stilzwijgend de stukken recht te zetten. Ze hadden allebei een rode blos op hun kaken. Margot lachte.
“Wat is er zo grappig?” sneerde Kaat opnieuw.
“Niet grappig. Schattig!” antwoordde Margot. Ze voegde er plagerig aan toe, zo zacht dat alleen Kaat het kon horen: “Tortelduifjes.”
Daarop liet Margot zich van de sofa afglijden zodat ze op haar knieën op de mat kwam te zitten. Vervolgens legde ze haar armen op de bijzettafel, greep de afstandsbediening en zette de tv aan. Maar in plaats van naar het scherm te kijken, liet ze haar wang loom op haar armen rusten en keek zo schuin omhoog naar de twee tortelduifjes.
“Waar denken jullie aan?” flapte ze eruit.
“We zijn aan het schaken,” zei Kaat. “Dat zie je toch.”
“Wat zou dat,” zei Margot. “Een mens kan aan zoveel dingen denken terwijl hij schaakt.”
Daarop reageerden de schakers niet. Ze keken allebei verwoed naar het bord.
Margot bewoog haar handen naar haar rug en begon de rits van haar serveerstersuniform naar beneden te halen. Ze deed de rits niet helemaal naar beneden, maar wel zo ver dat haar schouders bloot vielen en dat het bandje van haar beha zichtbaar was op haar rug.
Pauls ogen flitsten even haar richting uit, om daarna weer snel naar het bord terug te keren. Met een glimlach begon ze zichzelf wat koelte toe te wuiven.
“Pfff, wat een dag,” kermde ze, waarna ze kreunde van het genot dat de koele lucht op haar schouders haar schonk.
Toen voelde ze Kaats voet tegen haar onderrug schoppen. Niet hard, maar duidelijk.
Margots mondhoeken krulden weer op tot een grijns en ze fleemde: “Kááát, vind jij dat niet ook een van de heerlijkste dingen die er is? Om eindelijk je bezwete kleren los te maken na een dag sloven en zwoegen?”
“Ga je dan omkleden,” siste Kaat van tussen haar tanden.
“Zo meteen.”
Margot gaapte, maakte haar rok los en ging in kleermakerszit zitten. Haar rok liet ze als een lap stof over haar bovenbenen liggen. Vervolgens bracht ze haar handen weer naar haar rug om het bandje van haar beha los te maken. Met een zacht klikje schoot het los. Meteen voelde ze haar borsten een stukje omlaag zakken en tot haar verrassing schoot er een tinteling door haar onderbuik. Ze wist wel dat Paul naar haar keek. Terwijl ze een glimlach probeerde te onderdrukken, deed ze onder haar uniform haar beha uit, gooide hem in de richting van haar kamer en hield vervolgens haar armen voor haar boezem om het frontje van haar uniform toch voor haar borsten te houden.
“Amai, dat voelt zo goed,” kermde ze opnieuw.
“Je hoeft dat toch niet hier te doen,” siste Kaat.
“Hoe gaat het met jullie spel?” vroeg Margot plots en ze draaide zich een halve slag zodat ze met haar gezicht naar hun schaakspel kwam te zitten. Aangezien het frontje van haar uniform over haar armen naar beneden hing, was ze een aardig decolleté aan het tonen.
“Eh, goed,” antwoordde Paul. “Ik ben aan het winnen.”
“Dat zou ik wel zeggen, ja, dat jij aan het winnen bent,” zei Margot.
“Heb je niet iets anders te doen ofzo?” zei Kaat.
Margot haalde haar schouders op, en wel zo dat haar borsten nog eens goed opbolden onder de druk van haar armen. Kaat keek naar Margots decolleté en toen richtte ze zich op en maakte haar knot los. Haar bruine haren vielen meteen tot voorbij haar schouders.
“Mooi, je haar zo,” zei Paul vrijwel direct.
“Dank je,” zei Kaat, waarna ze vanuit haar ooghoeken even naar Margot keek. Er speelde een triomfantelijk glimlachje om haar mondhoek. Voor een of twee seconden keken de twee huisgenootjes elkaar tartend aan.
Paul verzette een van zijn pionnen.
“Paul,” fleemde Margot, “heb je onze nieuwe kandelaar al gezien? Hij hangt boven de keukentafel.”
Paul keek onwillekeurig opzij in de richting van de keuken. Kaat daarentegen keek strak naar Margot en zei: “Huh, we hebben helemaal geen nieuwe kandelaar!”
Op dat moment liet Margot het frontje van haar uniform naar beneden zakken, zodat ze haar borsten ontblootte. Kaat verstijfde.
Paul, die naar hun kandelaar zat te kijken, zei: “Hangt die er niet altijd al?”
Bliksemsnel bedekte Margot haar borsten weer, zodat Paul ze niet zag toen hij weer terug naar haar keek.
“Oh ja, je hebt gelijk, mijn fout,” zei ze terwijl ze grijnzend naar Kaat keek.
Kaat keek stoïcijns naar het spel, maar er verscheen een onmiskenbare blos op haar nek en kaak.
“Maar het is een mooie kandelaar,” zei Paul een beetje verward.
“Die hangt er altijd al,” mompelde Kaat.
“En toch,” zei Margot, “soms kun je dingen waar je dagelijks op kijkt, plots zien alsof je ze voor de eerste keer ziet. En dat blijft toch iets speciaals, of niet? Dingen voor de eerste keer zien?”
Paul glimlachte onzeker. Kaat keek naar het schaakbord, maar Margot zag nu dat haar tepels door haar pyjama en beha heen priemden.
“Wat vind jij daarvan, Kaat, om dingen voor de eerste keer te zien?” plaagde ze.
Kaat haalde haar schouders op. Daarna richtte ze zich op, zuchtte eens diep en bracht haar armen onder haar pyjamablouse naar haar rug. Ze deed haar beha uit! Ze haalde hem vanonder haar blouse en liet hem achter de sofa vallen.
“Sorry hoor, maar het zat echt niet meer fijn,” zei ze tegen Paul.
“Oh, eh,” zei die, “geeft niets. Het is jullie huis.”
Kaats tepels priemden nu helemáál duidelijk door haar blouse heen.
“Je moet ze ook even wat opschudden,” zei Margot. “Even soigneren zo aan het eind van de dag. Zo.” En ze liet, met haar armen nog altijd voor haar uniform, haar borsten wat deinen.
Maar daarop glimlachte Kaat verlegen en ze wierp een vlugge blik op Paul.
“Wat?” plaagde Margot. “Durf je dat niet te doen met hem erbij? Waarom niet? Hij zegt het zelf: het is toch ons huis. Soigneer jezelf maar. Zo.”
En ze liet nogmaals haar borsten deinen.
“Margót! Wat moet hij wel van ons denken?” fluisterde Kaat.
“Er zijn ergere dingen hoor,” zei Paul verlegen lachend.
“Zie je wel? Ik denk niet dat Paul het erg vindt om te zien hoe jij met je borsten speelt.”
Nu had ze het gezegd: de schakers begonnen allebei meteen weer te blozen. Margot lachte en fleemde: “Aaaah, zo schattig dat jullie zijn.”
Lees deel 2 op 4 juli!
Meer sexy verhalen:
SEXY VERHAAL: EEN BOEIENDE DATE
