Cath: The one that got away

door Cath

Soms fiets ik door de stad en passeer ik dat ene café waar ik met hem was. Dan kijk ik naar binnen en zie ik een stelletje aan de tafel waar wij zaten. En dan ga ik door mijn Spotify lijst en komt die ene band langs. In Paradiso, tijdens hun concert, zoenden we voor het eerst. En zo moest het zijn: zoals in de film.

Even dacht ik dat het echt was tussen ons. Even. Een paar weken. We vertelden elkaar over elkaar. Over onze ouders, over onze dromen en angsten. Over wat we wilden en wat niet. We vertelden ook onze ouders over elkaar. Na het kerstdiner met zijn ouders sprong hij in de trein naar Amsterdam. We wilden elkaar zo graag zien, voordat ik drie weken op vakantie ging.

Vanuit Café Nol, fietste ik slingerend naar Centraal en daar stond hij. De glimlach op mijn gezicht was er gewoon. We praatten en praatten, knuffelden en zoenden. Hij vond het met mij net zo fijn als ik met hem. Hij vroeg me of het leuk was als hij de wereld rond zou vliegen voor mij. Dat was het. En ik wilde het. My mind went wild. Het was romantisch, romantischer dan… dan… dan… zo superromantisch dat ik there and then smolt.

Ik denk nog wel eens aan hem en aan ons. 2016 zou ons jaar worden, maar werd zijn jaar en mijn jaar. Als ik Mister & Mississipi hoor, als ik denk aan de plannen die we hadden die we nooit hebben gerealiseerd. Ik denk aan hem als ik langs Bijlmer ArenA rijd met de trein. Ik denk aan hem als ik op Utrecht Centraal ben. Hij vloog niet de wereld over en hij wilde als alternatief ook niet een weekendje weg. Ik trok me terug en bouwde mijn muur. Ik stortte me op andere dingen en we verloren de magie.

Ik denk wel eens dat het met niemand zo leuk wordt als met hem. Ik denk ook wel eens dat ik onze magie heb gedoofd. Misschien is het waar. Misschien waren wij nooit gelukt ook al hadden we het dapper geprobeerd.
Herinneringen vervagen en dan moet ik om mezelf lachen dat ik me na een half uur pas realiseer dat ik langs Brakke Grond fietste zonder dat ik aan hem moest denken. Of dat ik foto’s terugkijk van mijn vakantie en niet direct de locatie herken als de plek waar ik met hem skypete. Of dat er een kleine glimlach verschijnt omdat hij een mooie herinnering is geworden. Misschien in 2017.

Lees meer blogs van Cath hier.

Laat een reactie achter

Dit vind je leuk

Wij gebruiken cookies om het gebruik van LotteLust te optimaliseren. Accepteren Lees meer

Privacy & Cookies Policy