Op mijn 20e raakte ik verwikkeld in een affaire met een getrouwde man. De spanning was verslavend, ik genoot van de aandacht en werd zelfs een beetje verliefd. Natuurlijk leverde het de nodige problemen op en daar kunnen jullie nu eindelijk van meegenieten. In zeven delen vertel ik jullie van het begin tot het einde van de affaire waarin ik ‘de andere vrouw’ was…
Onderhand liep ik alweer vier maanden stage bij het bedrijf waar Simon werkt. We zien elkaar bijna elke dag maar appen nauwelijks meer. De spanning is er een beetje af omdat zowel hij als ik afgesproken hebben dat we ons in moeten houden en het toch niks gaat worden. Hij is inmiddels gewoon een collega geworden naar wiens saaie verhalen over hardlopen, kinderen en het weer ik luister in de kantine. Af en toe werkt hij bij ons op kantoor als zijn bureau beneden voor iets anders gebruikt wordt, maar dan gaat al zijn aandacht uit naar Sanne, een van mijn marketingcollega’s.
Zo gebeurde er heel lang niks. Tot mijn verjaardag… Ik werd 20 op een zondag, maar was toch op kantoor omdat we druk waren met een belangrijk project. Simon was ook aan het werk omdat hij nog een rapport moest afmaken voor een belangrijke vergadering op maandag. Brak van de avond ervoor maar met een goed humeur zit ik in mijn rode jurkje achter mijn bureau als ik tussen alle felicitaties door een appje van Simon zie verschijnen.
“Happy birthday X. Hoe is het met je? Houd je het nog uit op die marketing-afdeling?” Ik antwoord kort dat het allemaal wel goed gaat en duik weer in m’n werk.
Simon verveelt zich blijkbaar in zijn kantoortje beneden, want ik krijg gelijk nog een berichtje. Of ik nog veel gedatet heb afgelopen tijd, wil hij weten.
“Bespreek je dat soort zaken met alle stagiaires?” typ ik met een grijns op mijn smoel.
“Nee dat niet, maar jij bent toch ook niet zoals alle stagiaires?” krijg ik terug.
Ik vergeet mijn werk even en laat me helemaal afleiden door mijn favoriete finance-manager. “Jij bent de laatste de tijd toch de brave family man aan het uithangen?” vraag ik.
Hij bevestigt mijn vraagt, maar laat ook doorschemeren dat hij af en toe last heeft van stoute buien. In een vlaag van roekeloosheid stuur ik terug: “Je bent alleen op kantoor vandaag, toch?” Wederom wordt mijn vraag bevestigd.
“Waar denk je aan?” vraagt hij, terwijl we allebei dondergoed weten dat we aan precies hetzelfde denken. Bij wijze van antwoord app ik een foto terug die hij in het begin van ons contact naar me stuurde. Normaal ben ik geen groot liefhebber van dick pics maar Simon heeft het voor elkaar gekregen om zijn gespierde bovenlijf en keiharde lul op een uiterst flatteuze manier vast te leggen.
“Kom maar even naar beneden dan”, krijg ik terug.
Mijn hart begint sneller te kloppen. Is dit verstandig? Nee, natuurlijk niet. Wil ik dit? Jazeker. We discussiëren nog even via Whatsapp over het smoesje dat ik kan gebruiken om weg te glippen. We besluiten dat ik doe alsof ik langs de boekhouder moet. Met wat willekeurige papieren loop ik naar beneden. Van de zenuwen moet ik ineens heel nodig plassen, dus onderweg ga ik even naar de wc. Als in mijn handen sta te wassen, kijk ik mezelf aan in de spiegel. Gaan we dit echt doen? Word ik zo’n griet die achter getrouwde mannen aanzit?
Als ik naar het finance kantoor loop, hoor ik mijn eigen hart bonken. Zo zenuwachtig ben ik nog nooit geweest. Als ik er bijna ben, sta ik stil op de gang. “Laatste kans om je te bedenken, Es”, zeg ik tegen mezelf. Ik haal diep adem en kijk voorzichtig om het hoekje. Ik zie Simon. Hij ijsbeert zenuwachtig op en neer en haalt voor de spiegel nog een keer zijn handen door zijn haar. Dat hij nerveus lijkt, stelt me gerust. Ik maak mezelf wijs dat hij het minstens zo spannend vind als ik en door die gedachte ben ik ineens een stuk kalmer van binnen.
Onverwachts zelfverzekerd stap ik zijn kantoor binnen. Hij kijkt me glunderend aan en vraagt waar ik heen wil. “Zeg jij het maar…”, antwoord ik op ondeugende toon “Het is tenslotte jouw kantoortje, jij weet hier de weg.” Hij kijkt me aan met een beestachtig geile blik in zijn ogen en sleurt me mee naar het kopieerhok. Ik sta met mijn rug tegen de deur als hij me kust. Onze eerste zoen is geweldig. Ik raak in een soort high waar ik het komende kwartier niet meer uit kom. Terwijl we innig staan te tongen trekt hij mijn jurkje omhoog en mijn panty naar beneden. Hij knielt en likt me zoals ik nog nooit gelikt ben. Ik kreun en bedenk me dat het me niet eens zo erg lijkt om zo betrapt te worden terwijl hij op zijn knieën zit.
Als ik klaargekomen ben, draai ik me om. Hij kreunt als hij bij me naar binnen glijdt en ik klamp me vast aan het kopieerapparaat. Hij stoot steeds harder en ik kan bijna niet op mijn benen blijven staan. Ondanks dat ik volop sta te genieten, schiet me ineens te binnen dat mijn collega’s het wellicht verdacht vinden dat ik zo lang wegblijf.
“Ik moet echt gaan”, fluister ik.
“Ik moet echt komen!” hijgt hij in mijn oor terwijl hij me nog iets steviger bij mijn heupen vastgrijpt.
Als ook hij zijn climax bereikt heeft, kleden we ons snel aan. Ik kijk naar hoe hij klungelig zijn sokken aantrekt. Ik kan bijna niet geloven dat dit net gebeurd is. Hij houdt de deur voor me open en ik waggel terug richting de lift. Ik steek snel een losse pluk haar terug en adem drie keer heel diep in voordat ik het marketingkantoor weer binnenloop. Zelfbewust en met rode wangetjes loop ik rustig naar mijn bureau. Niemand lijkt iets door te hebben. Geen afkeurende blikken. Geen vragen. Helemaal niks.
Ik ga zitten, log weer in en lees een nieuwe e-mail door. Ik moet bijna elke regel drie keer opnieuw lezen voordat ik begrijp wat er überhaupt bedoeld wordt, zo afgeleid ben ik. Mijn handen trillen van de spanning en adrenaline.
Na een uur heb ik eindelijk één klant geantwoord en pak ik mijn telefoon erbij. Ik zie een berichtje van Simon.
“Ik werd net gewaarschuwd door security dat ik niet op mijn afdeling hoor te komen in het weekend. Ik denk dat ze ons door hebben.”
Ik schrik me dood. Daar ga ik, denk ik. Einde stage, problemen op school, ontslag voor Simon. Ik zie het al helemaal voor me…
Lees deel 3 van De Andere Vrouw.
