Van de blaffende vis tot de blaffende hond; één en al ellende

door Esther

Esther is geboren en getogen in de Jordaan en nog steeds trotse bewoner van de mooiste stad van de wereld. Ze studeert om professioneel horeca-tijger te worden en is in haar vrije tijd fulltime kroeg-tijger. Feestjes, dates, cocktails en mooie mannen; Es deelt op een cynische doch sexy manier wat zij in haar stad zowel meemaakt. 

 

Omdat hij vlakbij blijkt te wonen spreken we af bij De Blaffende Vis. Een café in de Jordaan dat precies tussen onze huizen in ligt. Terwijl ik erheen loop vraag ik me af of ik wel gevraagd heb hoe lang hij is. Zodra ik hem zie, besef ik me dat ik het hoogstwaarschijnlijk niet gevraagd heb want als ik had geweten dat hij meer dan een kop kleiner zou zijn, was ik niet komen opdagen. Gezien ik er nu toch ben, kan ik er maar beter het beste van maken, besluit ik terwijl ik aanschuif bij mijn Tinder-date.

 

Hij vertelt over de saaie studie die hij gedaan heeft, zijn suffe baan en de hond van zijn moeder waar hij zielsveel van houdt. Van de hond bedoel ik, hij houdt zielsveel van de hond. Misschien ook wel van zijn moeder maar daar heeft hij het niet over gehad. Gezien hij maar door ratelt over Laika, weet ik drie drankjes later inmiddels alles wat er over dat beestje te weten valt.

 

Midden in zijn monoloog over Laika de hond, walsen er drie flink aangeschoten mensen het café binnen. Als ik van achter me ineens iemand “Essiepessie Toverprinsessie!” hoor roepen, besef ik me dat een van de drie een collega van me is. Als mijn saaie vent even naar de wc is, vraagt mijn collega of ik op date ben. Ik beken. “Is hij niet een beetje oud?” vraagt mijn collega voorzichtig. “Nou daar maak ik me nog het minst zorgen om” zeg ik lachend “Hij is vooral heel saai en ook nog eens te klein voor mij.” Ik kijk mijn collega aan en zie zijn ogen ondeugend fonkelen. “Weet je wat je moet doen met saaie mensen, ze meenemen naar Café Nol!”

Nol is een Jordanees feestcafé recht tegenover de kroeg waar we nu zitten met de allesomvattende slogan; Café Nol, altijd lol! Ik geef toe dat het misschien wel de enige kans is om deze date nog wat leven in te blazen.

Zodoende sta ik even later met mijn hondenman een beetje ongemakkelijk te dansen op een Hazes-nummer. Als het liedje afgelopen is, stapt er een guur type op mijn kleine Tinder date af. Hij vraagt of ik zijn vrouw ben waarop Laika’s baasje volmondig ja antwoordt. Zijn antwoord staat me niet aan maar ik heb niet echt tijd om me daar druk over te maken want ze gaan nog een stapje verder. Ze bespreken mijn benen, mijn lippen, mijn jurkje. Alles komt aanbod en wordt uitgebreid beschreven en geanalyseerd. Allemaal positief, dat wel, maar toch ontzettend objectiverend en ongemakkelijk.

Omdat ik het inmiddels een beetje te raar vind worden, onderbreek ik de twee mannen die nog diep in gesprek zijn. “Ik ga” meld ik mijn saaie date en loop richting de deur. Als ik buiten mijn jas sta aan te doen, zie ik dat hij me achterna gerend is. Hij staat erop me naar huis te brengen. Omdat ik geen zin heb om moeilijk te doen, geef ik hem de kans om de date op zijn minst netjes af te sluiten. “Fijn” zegt hij “ik wil je namelijk graag aan Laika voorstellen”. Onderweg naar mijn huis lopen we langs het zijne om de hond op te halen. Zodra we de deur open doen zet ze het op een blaffen. Ik vertaal het eerst naar enthousiasme maar als ze naar me begint te grommen, wordt me al snel duidelijk dat Laika haar baasje niet wil delen.

Met zijn drieën gaan we weer naar buiten en lopen de straat uit richting mijn huis. Laika houdt geen seconde haar mond en blijft de hele weg naar me grommen en luidkeels blaffen. Waar hij eerst nog excuusjes had als “Ze moet altijd even vijf minuutjes wennen” heeft mijn date inmiddels niet veel meer tegen me te zeggen. Tegen Laika blijft hij daarentegen wel praten. “Meisje, je zet papa voorschut! Dat is Esther. Esther is lief. Het is goed. Je hoeft niet te blaffen. Laika alsjeblieft wees stil” Ik vraag me af of hij door heeft dat hij het alleen maar gênanter maakt voor zichzelf en loop stevig door.

Eenmaal thuis plof ik op de bank om even van de stilte te genieten. Ik denk na over deze tumulten avond en krijg spontaan de slappe lach. Wat een gênante vertoning was dit. Alles bij elkaar, van de Blaffende vis tot de blaffende hond, één en al ellende.

 

 

 

5 reacties

Lisa Janssen 20 december 2018 - 10:55

Ahaha love dit! You made my day

Beantwoord
Lisa Janssen 20 december 2018 - 10:57

Ahaha love dit! You made my day <3

Beantwoord
Merp 20 december 2018 - 11:02

Haha arme jij, wat een flapdrol met zn hond

Beantwoord
Veerle 20 december 2018 - 20:14

Het spijt mij dat jij altijd van die bijzondere dingen meemaakt, maar vind het wel heel vermakelijk om te lezen haha

Beantwoord
Laura 25 december 2018 - 17:53

Haha dat je nog mee naar huis gaat! Ik zou hem gewoon peren en ik houd niet van honden.

Beantwoord

Laat een reactie achter

Dit vind je leuk

Wij gebruiken cookies om het gebruik van LotteLust te optimaliseren. Accepteren Lees meer

Privacy & Cookies Policy