Swingersleven #2: Onze gouden regel

Een nieuwe blogger op LotteLust! In Swingersleven geeft Marlene (pseudoniem) je elke week een kijkje in de wereld van het moderne swingen.

We hadden een mooie avond gepland: eerst naar de Kamasutrabeurs, en daarna naar een paren-club waar we al eens waren geweest. Onderweg in de auto naar de Kamasutra zat de stemming er lekker in. We verlekkerden ons op het idee van zo’n fijne avond. Af en toe boog ik naar hem toe om kusjes te geven. Hij deed op zijn beurt zijn best om zijn ogen op de weg te houden.

Eenmaal binnen de beurs kochten we een vibrerend eitje met afstandsbediening. Zo ééntje zonder draadje. We lieten ons bijna verleiden het ‘swingers-café’ in te gaan. Maar toen we te horen kregen dat het evenveel zou gaan kosten als de entree voor de beurs zelf, hielden we het maar voor gezien. We besloten onze avond niet te verklungelen en vertrokken, nadat ik het toilet nog even had bezocht, naar de club.

Eenmaal aangekomen vroeg Mies naar ons lidmaatschapspasje. En zo, kwamen we er achter dat ik mijn tasje op het toilet had laten staan. Met daarin, ons lidmaatschapspasje, mijn pinpas, paspoort en zeker 80 euro aan cash. Ik heb nog gebeld, maar geen tasje. We hebben nog even getwijfeld of we wel naar binnen wilden gaan. We besloten om onze gedachten te verzetten en er gewoon een leuke avond van te maken. Zo gezegd, zo gedaan. Gelukkig herkende één van de vaste krachten ons bij de deur en kwamen wij er, zonder pasje, in.

Het was het soort club waar het voelt alsof je bij iemand thuis bent met heel veel andere mensen. Het enige verschil is dat er een buffet staat. Gedoucht en knap aangekleed zaten we een half uur later aan de sushi. We werden het eens dat we thuis ook een buffet nodig hadden. In zo’n woonkamer-club duurt het nooit lang voor er iemand naar je toe komt om even een praatje te maken. Zo ook deze bewuste avond. Een stelletje liep voorbij terwijl wij zaten te eten. Zonder al te veel verlegenheid vlogen de ogen van de vrouw van mijn gezicht naar mijn fraaie bh-tje en weer terug naar mijn gezicht. We deelden een voorzichtig glimlachje en ik stortte me weer op mijn sushi. De tweede keer dat ze voorbij kwamen lopen, kreeg ik een knipoog. Ik, brutaal als altijd, wenkte haar. Ze trok aan de arm van haar man en liep, bijna hongerig, onze kant op. Ik ben helemaal verzot op vrouwen die zo gulzig op mij reageren. Normaal gesproken zijn Mies en ik heel streng als het gaat over communicatie. We willen altijd vooraf besproken hebben, met alle betrokken partijen, wat wel en niet kan. De daad, “piemel-in-kut”, houden we voor onszelf bijvoorbeeld. Maar deze avond liep het anders. Voor we het wisten lagen we in een hokje op matrasjes met plastic hoezen en kijkgaten in de muren. De dame was verhuisd naar Mies die zijn orale kunsten op haar los liet. De heer van het stel lag eerst nog even naast me. Samen genoten we van zijn mooie vrouw en hoe geil ze daar lag te kronkelen. Hij raakte vreselijk opgewonden en vroeg prompt: “Zal ik een condoom pakken? Dan ga ik je even lekker neuken.”

Hij was al onderweg naar de condooms voor ik antwoord kon geven. Door het geschuifel keek Mies op en zijn mond viel open. “Is hij condooms halen?” Ik wist niet wat ik moest zeggen. Het moest voor Mies lijken alsof ik al lang niet meer dacht aan de afspraken die wij hadden gemaakt. Ik voelde me schuldig, en leek daardoor ook schuldig. Mies stond op en liep weg. Overstuur liep ik hem achterna, maar hij wilde niet praten. Eenmaal bij de kluisjes stond hij stil en draaide zich om. “Wilde je met hem neuken?” “Nee, maar hij was al onderweg voor ik ‘nee’ kon zeggen.” Hij lachte, cynisch: “Dan ben je, denk ik, niet duidelijk genoeg geweest.” Als ik me in zijn positie verplaatste begreep ik dat hij boos was. Ik pakte hem stevig vast en fluisterde hem in zijn oor hoeveel in van hem houd. “Het is nooit mijn bedoeling geweest om jou af te vallen. Ik zal in de toekomst duidelijker zijn zodat dit niet meer gebeurd.” Hij glimlachte lief. “Dan zal ik in het vervolg eerst vragen wat er precies is gebeurd. Voor dat ik boos word. Zodat dit niet meer gebeurd.” We kusten elkaar en besloten naar huis te gaan. We waren elkaar nog wat liefde verschuldigd.

Met deze anekdote wil ik iets benadrukken. Communicatie is volgens mij de ziel, het fundament, van een goede relatie. Door eerlijk te zeggen wat we wel of niet wilden proberen, zijn we dichter bij elkaar gekomen. Door eerlijk te zijn over onze verlangens hebben wij elkaar mentaal, fysiek en seksueel mogen ontdekken. Het ene stukje bitter, het volgende stukje zoet als suiker. ‘Moderne liefde’ is niet makkelijk. Alleen door met elkaar te blijven praten en geen geheimen voor elkaar te hebben heeft het een kans van slagen.