Soms vraag ik me af…
Of het bewust is of niet, dat hangt van de situatie af.
Het kan een droom zijn.
Wanneer ik wakker word probeer ik de flarden die nog in mijn hoofd rondzweven bij elkaar te grijpen en samen te voegen. Dan vraag ik me bijvoorbeeld af hoe het zou zijn om in chique lingerie met daarover een sexy jurk naar een erotisch feest van hoge klasse te gaan. Een feest waar ik op zou vallen omdat mijn motorlaarzen vloeken met de hoge hakken. Een feest waar alle dames lange gekrulde lokken hebben, maar waar ik met mijn ongekamde beach waves als nonchalant overkom. Een feest waar mensen peperdure sieraden dragen die ver boven het kaliber van mijn zilveren etnische ringen uitsteken. Een feest waar ik de prijs ben, omdat ik niet twaalf in een dozijn ben. Mijn mysterieuze en duistere uiterlijk, mijn edgy rock ’n roll vibes, mijn meer dan honderd tatoeages, ze lokken meer mensen in mijn val dan de zoveelste Prada rok.
Zou ik alle mannen kunnen krijgen die ik wil hebben? Zou ik de gespierde mannelijke macho in de hoek moeiteloos verleiden? Zou ik de flamboyante biseksuele jongeman in de marmeren badkamer met losstaand bad nog natter maken? Zou ik de androgene, statige heer in zwart gewaad een stijve bezorgen?
Soms vraag ik me af of ik met mijn sterke schouders en gespierde rug, waar mijn roodkleurige rozenprint slip dress met dunne spaghettibandjes overheen drapeert, mannen zou lokken die normaal voor supermodellen vallen. Waarschijnlijk wel. Het gaat niet om geld, de outfit, hoeveel product er in mijn haar zit, hoeveel make-up ik op mijn gezicht heb of eerder het gebrek daaraan, niet om gelakte nagels of zoete parfum. Het gaat om sexappeal. Het gaat om een blik, een attitude. Om wat ik zeg en wat ik doe. Hoe ik beweeg. De uitstraling die ik de ruimte in stuur.
In mijn droom werkt het. In mijn droom is alles mogelijk.
En soms…
…soms vraag ik me af…
…hoe het zou zijn om met twee mannen tegelijk te seksen. Twee prachtige mannen, met gespierde lichamen, onder de tatoeages, lang haar, gebruinde huid, een beetje rock ’n roll. Mannen die ook op mannen vallen. Ik wil genieten van die twee mannen en ik wil dat die mannen van elkaar genieten.
Oef. Ik zou ze vragen om elkaar te zoenen. Om elkaar te strelen, elkaar aan de haren te trekken. En terwijl zij van elkaar genieten kleed ik de twee adonissen uit. Shirt na shirt, broek na broek, boxer na boxer. Twee indrukwekkende lichamen tevoorschijn toveren met slechts mijn grijpgrage handen. Twee nog indrukwekkendere harde pikken ontdekken en deze strelen met allebei mijn handen. Soms vraag ik me af hoe dat zou zijn.
Hoe zouden we in elkaar verstrengeld liggen? Drie lichamen, één verbinding. Ultiem genot. Hoe zouden we tongen laten likken, lichaamsdelen laten ontdekken, huid nat laten maken? Zou dat moeiteloos gaan? En ongelooflijk geil zijn? Ik denk het wel.
Er zou gepijpt worden. Niet alleen door mij. Pikken die verdwijnen in monden, in gaten en gleuven. Monden zouden kwijlen en speeksel zou vloeien. Vocht zou opbouwen en vanaf ons alle drie over elkaar heen stromen. Er zou gekreund worden, terwijl er geneukt wordt. Langzaam, lekker, diep. Hard, pornografisch, stotend. Er zou meer gebeuren dan ogen kunnen zien, dan hersenen kunnen verwerken. Er zou geknuffeld worden, naderhand. En dan opgeladen. Meer energie, weer energie. En dan nog een rondje, toch?
In mijn hoofd werkt het. In mijn hoofd is alles mogelijk.
En soms vraag ik me af of een fantasie een fantasie moet blijven.
Of de spanning van zo’n droom of gedachte spannend blijft, alleen wanneer werkelijkheid geen optie is. Hoe langer iets een fantasie blijft, hoe hoger de spanning opbouwt en hoe groter het verlangen wordt. Hoe meer ik het wil. Hoe meer ik erover fantaseer.
Ergens kan het een kwelling zijn om nooit te leren hoe te gast zijn bij een extravagant en luxe seksfeest voelt. Om die jurk in de kast te hebben hangen, maar geen uitnodiging te ontvangen.
Het kan een kwelling zijn om prachtige mannen te zien, waarvan je weet dat ze in zijn voor een avontuurtje, maar niet de stap te (durven) nemen om er werk van te maken.
Dat kan. Maar is het daadwerkelijk een kwelling?
Of is je afvragen hoe iets zou zijn, zou voelen, je op zou winden, misschien wel leuker dan de ervaring zelf? Waardevoller, duurzamer, grenzeloos?
Het is een fijne lijn. Een zachte grens. Het is net als het live in concert zien van mijn meest favoriete muzikant en dan aangenaam verrast of extreem teleurgesteld zijn.
Soms vraag ik me af…
Pexels: Beeld
1 reactie
Hallo is er ook boek met al verhalen,of weet u er een.