We liggen onder de dekens, dicht tegen elkaar aan. Hij streelt mijn arm en kijkt recht mijn ziel in. Hoe doet hij dat toch? Volgens mij doet hij niet eens wat, behalve zichzelf zijn. Gewoon zijn. Dat is het allermooiste van dit hele scenario.
Ik laat mijn vingers over zijn sterke rug dansen en knipper semi-verlegen met mijn ogen. Hij glimlacht. Vredig en mooi, o zo mooi. Door mijn wimpers heen staar ik in zijn glanzende kijkers, die zelfs in het donker van de nacht verlicht door flikkerend kaarslicht het bruin van bloeiende kastanjes aan me tonen. Hij is als de natuur waar ik dagelijks naar verlang. Hij is de balans tussen rust en avontuur die ik alleen vind tussen hoge bomen. Als er een persoon bestaat die beslaat wat voor moois leven in het wild me brengt, dan is hij het.
Hij trekt me nog dichterbij. Zijn zachte huid drukt tegen mijn huid. Ik ruik zijn overheerlijke lichaamsgeur. Ik voel zijn warme adem in mijn mond. Niets is lekkerder, niets is meer rustgevend en opwindend tegelijk. Er is geen enkele andere plek waar ik liever wil zijn dan hier met hem, nu, in zijn armen.
“Als ik in de ochtend wakker word, wanneer jij er niet bent, is het eerste wat ik doe… mezelf bevredigen. Met jou in mijn gedachten. Ik heb niets méér nodig dan mijn fantasie. Ik denk aan jouw rondingen, vooral de krul die jouw billen, taille en schouders maken wanneer je op je zij ligt. En ik denk aan jouw mooie blauwe ogen die me herinneren aan de sprankelende zee. Aan jouw lippen, hoe lekker je zoent. Daar ben je zo goed in. En ik denk aan hoe je straalt, als de zon. Jij bent mijn zon. Dat maakt me blij, het geeft me vlinders. Maar het maakt me ook ongelooflijk hard, ik kan dan niets anders doen dan met mezelf spelen. Ik streel mijn stijve pik terwijl ik je waarneem in mijn gedachten. Op die momenten kom ik intens lekker klaar.”
Zijn woorden winden me op. Ik was me er niet van bewust dat ik zodanig door zijn hoofd spook dat hij elke dag denkt aan samen in bed, verstrengeld in elkaar. Het verwarmt mijn hart, het verwarmt mijn hele binnenste én buitenste. Mijn lichaam staat in lichterlaaie. Er woekert lust tussen mijn benen, op mijn lippen en mijn tong.
Hij spookt ook door mijn hoofd. Vooral het specifieke aanzicht wat ik vele keren op mijn netvlies heb gebrand: hij zit op zijn knieën op bed, naakt, met mijn benen op zijn gespierde schouders. Zijn zwarte lokken vallen voor zijn ogen, de piercings in zijn oor weerspiegelen het kaarslicht, de tatoeages op zijn ronde bovenarmen geven hem een duister randje. Hij streelt mijn huid. Hij kust mijn voeten, eveneens als elke millimeter van mijn blote stelten. Telkens weer word ik met pure passie behandeld, als een godin, als zijn liefdesgodin. Wat een man. Wat een minnaar. Wat een romanticus. Wat een adonis. Mijn adonis.
Dromerig luister ik naar zijn woorden, terwijl dit beeld door mijn hoofd schiet. Hij zoekt naar mijn aandacht, legt zijn hand op mijn heup. Hij aait me liefkozend. Wanneer ik hem aankijk zie ik hem weer recht mijn ziel in kijken. Heerlijk.
We zoenen. Wild. Onze tongen draaien rondjes om elkaar en over elkaar heen. Ons speeksel mengt en kleine druppels kwijl vallen langs onze mondhoeken. Aan de geluiden die hij maakt lees ik af in wat voor bui hij is. Hij wil gehoorzamen, gedomineerd worden. Mijn adonis wil zijn godin bevredigen.
Ik pak hem bij zijn keel beet. Knijp niet te hard, maar net hard genoeg om zijn adem te horen stokken. Zijn ogen rollen naar achter. Hij kreunt. Hij vindt het heerlijk om bespeeld te worden.
“Kijk me aan.” Hij opent zijn ogen. Die prachtige kastanjekleurige, met wilde bossen gevulde, glinsterende ogen. Ze sprankelen, schitteren, stralen. Hij glinstert, sprankelt, schittert en straalt. Ik zie zijn ziel. Zijn hart.
“Ik wil dat je me aan blijft kijken terwijl je met jezelf speelt. Streel jezelf zoals je doet wanneer je in de ochtend aan me denkt. Ik wil zien hoe je geniet.” Hij vraagt of hij me met zijn ene hand aan mag raken terwijl hij zijn andere hand over zijn pik beweegt. Hij begint zichzelf te strelen, omhoog en omlaag en weer omhoog. Vocht druipt uit zijn eikel. Hij bijt op zijn lip, wachtend op antwoord. “Ja, je mag me strelen, zolang je naar me luistert en braaf bent.” Zijn aanraking is zoet. Hij volgt de krul van mijn billen naar mijn taille en weer terug.
Ik grijp hem strakker bij zijn keel, laat mijn hoofd naar beneden zakken en zoen hem vol overgave. Ik ben misschien zijn meesteres, nu, in dit moment, maar ik ben ook zijn geliefde. Zijn romanticus. Zijn Aphrodite.
Zijn borstspieren spannen aan, zijn nek staat strak. Ik zie de pezen rekken wanneer hij zijn hoofd naar achter het kussen in duwt, met mijn hand nog altijd op de plek die de scheidingslijn tussen adem en euforie bewaakt. Zijn blik vangt mijn blik. Met gestokte adem laat hij vallen: “Ik ben in staat om je alles met me te laten doen wat je wilt.”
“Pas op wat je zegt, liefste.”
