Deel 1: Het Terras
De middagzon schijnt fel en ik graai in mijn handtas naar mijn zonnebrandcrème. Ondanks het vroege middaguur loopt het terras al langzaam vol met young professionals die bij de startups rondom het plein werken.
“Dit heb je mooi voor mekaar, meid,” zegt Jacky als ze mijn laptop dichtklapt. “Cheers! Als het een beetje meezit open jij over een paar maanden je eigen lunchroom. Op naar een fantastisch avontuur voor jou, en heerlijke tosti’s voor mij.” Ze houdt haar glas rosé omhoog.
“Zonder jou was dit nooit gelukt,” zeg ik, en klink mijn wijnglas tegen dat van mijn beste vriendin. “Je mag zoveel tosti’s komen eten als je wil. Met Emmentaler, Gruyère, een Bechamelsausje. Wat mevrouw wenst.”
De zwerm vlinders in mijn buik fladdert vrolijk heen en weer. “Alles is geregeld, behalve de locatie,” zeg ik. “Oh, ik kan niet wachten. Het is misschien stom, maar ik kon gewoon niet slapen vannacht. En niet eens omdat ik bang was dat ik die lening niet zou krijgen, maar vooral omdat ik zo graag aan de slag wil.”
Jacky knikt. “Dat snap ik best,” zegt ze. “Het is ook niet niks om een eigen bedrijf op te starten. Maar zorg dat je ook tijd maakt voor wat ontspanning. Zeker de komende maanden als het zo’n gekkenhuis wordt.”
Ik schud mijn krullen uit mijn gezicht en bind de lange lokken met een haarklem bij elkaar. “Nou, ik was van plan om de sportschool maar even links laten liggen, als je dat bedoelt. Daar ben ik echt veel te druk voor, dat snap je wel.”
Jacky snuift een lach weg. “Wees blij dat het voor jou niet nodig is om drie keer per week je snacks en wijntjes eruit te zweten. Ik ben stik jaloers.”
Een paar meter verderop komen twee jonge kerels een winkel uit. Eén van hen draagt een ladder, de ander een bord waar in grote groene letters ‘Makelaarskantoor Sirene’ op staat.
“Zodra ik de sleutel van de zaak heb,” zeg ik tegen Jacky terwijl ik naar de mannen kijk, “krijg jij een reep chocola in één hand en een kwast in de ander. Ik denk dat je met klussen meer calorieën verbrandt dan met geklets met mooie mannen bij Fitness For You.”
“Hé, soms helpen ze me met grondoefeningen,” zegt Jacky terwijl ze met een bitterbal beschuldigend naar me wijst. “Dan is het toch alleen maar aardig als ik een praatje met ze maak?”
Jacky zegt nog iets, maar ik hoor haar amper. Aan de andere kant van het plein staat een lange jongeman in een grijs pak en bruin haar voorovergebogen met zijn handen op zijn knieën te gieren van het lachen. Zijn collega, een blonde god met genoeg spieren voor twee, heeft zijn mouwen opgerold en is in gevecht met de ladder die blijkbaar niet open wil. Zijn gezicht staat op onweer. Meer dan eens kijkt hij geïrriteerd op naar zijn lachende collega.
“Kijk dan,” zeg ik grinnikend tegen Jacky.
Ze schuift haar zonnebril naar het puntje van haar neus om over de glazen heen te kijken. “Zo, dat is niet mis,” zegt ze. “Is dat niet het nieuwe makelaarskantoor van Lucas?”
“Eh, ja. Volgens mij wel. Ik heb morgen een afspraak met hem. Hij zei dat hij wat panden had die geschikt kunnen zijn voor de lunchroom.”
“En die heerlijke mannen daar?”
Ik haal mijn schouders op. Hij had iets gezegd over zijn zakenpartners. Iets met vrienden van tijdens zijn studie? Zouden zij dat zijn?
“Lekker hoor,” zegt Jacky terwijl ze nog steeds naar de mannen kijkt. “Nu we het er toch over hebben… Dat verplicht ontspannen van jou kan natuurlijk ook met een leuke man.”
“Hmmm hmmm,” mompel ik. Het is alweer tien maanden geleden dat Mike en ik uit elkaar gingen. Op zich heb ik wel zin om weer te daten, maar absoluut nul komma nul zin in al het gedoe dat erbij komt kijken.
“Ik weet niet of het verstandig is om een relatie aan te gaan terwijl ik ook een business op probeer te zetten.”
Jacky kijkt me aan en trekt een gezicht. “Wie heeft het over een relatie? Je kan ook lol hebben zonder dat je al je aandacht op één iemand focust. Het is heerlijk om een beetje te experimenteren, om je grenzen te verleggen.”
Ik knik. Daten met meer dan één man tegelijk is nooit iets voor mij geweest. Tot nu toe, dan. Stiekem ben ik ook wel nieuwsgierig naar hoe zoiets zou zijn.
“Misschien,” zeg ik terwijl mijn blik weer naar de overkant glijdt. Mijn handen worden klam bij de gedachte om een nieuwe man in mijn bed te hebben.
“Die Lucas, hè, hoe lang hebben jullie gedate?” vraagt Jacky.
“Het was geen daten, joh. We hadden het hartstikke gezellig samen, en het werd meer een gek spel van wie de ander het meest op de kast kon jagen.” Ik snuif oncharmant een lach bij de herinnering aan hoe hij in de sportschool ongegeneerd, keer op keer, diep bukte om van gewichten te wisselen. En dan omkeek of ik het wel gezien had.
Ik had het zeker gezien. Zijn gespierde dijen, prachtige ronde billen, die ondeugende glimlach om zijn mond… hij wist precies wat hij deed. “Er is nooit iets gebeurd tussen ons,” zeg ik. “Ik was toen vooral op zoek naar iets… Ik weet het niet. Iets voor de langere termijn.”
“En dat wilde hij niet?”
Ik neem een slok wijn om wat meer tijd te hebben om na te denken. Waarom zijn we nooit verder gekomen dan teasen? “Hij is tien jaar jonger dan ik,” zeg ik dan.
“Dus?”
Lucas is nu achtentwintig, misschien negenentwintig, een eeuwige optimist en bloedmooi. “Het is heet in de zon,” zeg ik, terwijl ik mezelf koelte toewuif met de borrelkaart.
“Misschien moet je een beetje oefenen met flirten,” zegt Jacky. Ze trekt een wenkbrauw omhoog. “Of een beetje oefenen met Lucas. Friends with benefits en zo. Waarom niet?”
Ik slik. “Wat is er gebeurd met daten zonder me vast te leggen? Benefits impliceren toch echt dat er afspraken gemaakt moeten worden.”
Jacky knikt goedkeurend. “Gelijk heb je. Na een relatie van drie jaar moet je eerst even de markt verkennen.”
“Business first,” zeg ik snel.
De blonde god aan de overkant heeft de ladder open gekregen en houdt hem stevig vast terwijl zijn collega het naambord boven de deur hangt. Jacky volgt mijn blik. “Dat ben jij over een paar maanden, Mila,” zegt ze als ze naar de mannen kijkt.
“Met welk van de twee bedoel je?” antwoord ik geschrokken.
“Oeh lala,” zegt Jacky en ze klikt met haar tong. “Wie ben jij en wat heb je met mijn vriendin gedaan? Ik bedoelde dat je je zaak gaat openen binnenkort.”
Ik rol met mijn ogen. “Ha ha. Het was maar een grapje,” zeg ik snel.
“Tuurlijk. Ik ben trots op je. Je hebt officieel goedkeuring om je zaak te starten! Maar,” zegt ze, en zet met een sip gezicht haar lege glas wijn neer, “ik moet er vandoor, schat. Duty calls. Om half vier moet ik een financiële overname begeleiden.” Ze pakt haar tas en bukt om me een kus op mijn wang te geven. “Bel je me als je Lucas morgen hebt gesproken?”
“Doe ik. En bedankt voor al je hulp met de cijfers. Ik meen het, zonder jou had ik die lening nooit gekregen.”
“Geen probleem, mop,” zegt ze. Als ze een paar meter van me vandaan is gooit ze een hand in de lucht. “Gratis tosti’s for life!”
Ik stik bijna in een slok wijn van het lachen en grijp snel naar de stapel servetjes op de tafel. Als ik opkijk staan de twee makelaars met hun rug tegen de deurpost naar me te kijken — beiden met een biertje in de hand. De lange jongen lacht me vriendelijk toe. Zijn blonde collega staart me echter aan met een koele blik — zijn lichte ogen intens, alsof hij tot in mijn ziel kan kijken. Gegeneerd wrijf ik mijn hand over mijn nek.
Zijn zij er morgen ook, als ik met Lucas zit?
De volgende ochtend fiets ik met gemixte gevoelens naar het makelaarskantoor toe. Ik heb al drie koppen thee achter mijn kiezen, en twijfel voor de tigste keer of ik niet beter wat anders aan had kunnen trekken dan mijn zwarte kokerrok en zijden blouse. Ik zie eruit alsof ik al klaar ben om bestellingen op te nemen.
Ik haal diep adem en trap door. “Je bent een zakenvrouw, Mila,” zeg ik tegen mezelf. “Focus op je business.”
Vijf minuten later zet ik mijn fiets op slot, gooi mijn jas over mijn arm en loop Makelaarskantoor Sirene in. De deur klemt, en ik mor wat voor ik hem goed achter me dicht krijg. “Goedemorgen,” zeg ik zacht, een beetje buiten adem. Mijn ogen flitsen door het kantoor, op zoek naar Lucas.
“Daar is ze dan!” klinkt zijn vrolijke stem. Lucas staat op van achter een van de vier bureaus in het kleine kantoor.
Ik kan me niet herinneren dat ik hem ooit in een pak heb gezien, maar het staat hem fantastisch. De donkerblauwe kleur doet zijn karamelkleurige huid prachtig uitkomen.
“Fijn dat je er bent. Hoe is het gegaan gisteren?” vraagt hij.
Ik knik terwijl ik in zijn donkerbruine ogen kijk. “Helemaal goed. Alle handtekeningen zijn gezet, nu hoef ik alleen nog maar een goede locatie te vinden.”
Lucas lacht, en legt een warme hand op mijn onderrug. “Dan ben je bij ons helemaal aan het goede adres. Kom, ik stel je even voor.”
Hij leidt me naar het enige andere bureau dat bezet is. De vriendelijke ogen van de jongeman die gisteren op de ladder wankelde, kijken me aan.
“Dit is Sem,” zegt Lucas. “We kennen elkaar nog van onze studietijd. Hij deed bedrijfseconomie, en ik zorgde voor de biertjes.”
Als Sem opstaat zie ik pas hoe lang hij van dichtbij is — hij tikt makkelijk de twee meter aan. “Leuk je te ontmoeten,” zegt hij met een charmant licht Brabants accent. “Lucas spreekt vol lof over je.” Zijn grote hand is warm in de mijne en blozend sta ik tussen de mannen in.
“Geloof maar niet alles wat Lucas zegt, hoor. Hij is veel te lief.”
Lucas lacht. “Wil je wat drinken?”
“Een kopje thee graag.” Misschien spoel ik m’n ongemakkelijkheid wel uit mijn lijf zodat er meer plaats is voor andere dingen. Al weet ik niet zo goed welke andere dingen dan.
“Ik zag je gisteren op de ladder,” zeg ik tegen Sem. “Jullie zijn met z’n drieën?”
“Onofficieel met z’n vieren,” zegt Sem.
Vanuit de keuken klinkt een schaterlach. Sem grinnikt, en wijst naar een hoopje zwartbruine vacht in de hoek van het kantoor. “Dat is Joppie,” zegt hij. “Collega nummer vier. Hij is de hond van onze oude huurbaas. Toen we hoorden dat Jop ziek was en hij naar het asiel zou moeten, heeft Finn hem meteen opgehaald.”
“En nou is hij mede-eigenaar, hè Jop?” zegt Lucas terwijl hij me een verse kop thee aangeeft. “Zullen we gaan zitten?”
Een uur later hebben we drie veelbelovende locaties uitgekozen om de komende week te bekijken. Eén in de stad, één aan het strand en één buiten de ring.
“Top, Mila,” zegt Lucas als ik opsta. “Dan zie ik je morgenvroeg en gaan we samen naar het pand in het centrum. Sem zal de tweede locatie met je bekijken.”
“Dat klinkt fantastisch,” zeg ik. Ik kan niet wachten om te zien waar ik mijn droom tot werkelijkheid kan maken. “Waar mag deze naartoe?” vraag ik als ik mijn half opgedronken kop thee oppak en mijn jas pak die naast de ingang hangt.
Plots vliegt de deur achter me open. Met een pijnlijke duw valt iemand tegen me aan.
“Shit,” vloek ik binnensmonds als ik een plens lauwe thee over mijn blouse krijg.
“Gast, wat doe je?” vraagt Lucas met een zucht terwijl hij me in zijn armen opvangt.
“Sorry,” klinkt een diepe stem. “Ik laat die deur vandaag nog maken. Alles goed?”
Ik draai me om, maar mijn irritatie verdwijnt als sneeuw voor de zon als ik zie wie er voor me staat. Een citroenachtige geur wervelt om me heen.
“Eh, ja,” stotter ik. “Alles is oké.”
De blonde god van gisteren torent boven me uit. Met gefronste wenkbrauwen kijkt hij me aan. Het duurt even voor ik merk dat hij mijn arm stevig vastheeft, en we dicht bij elkaar staan.
Te dicht bij elkaar.
Zijn grijze ogen bestuderen mijn gezicht, maar in het zijne zie ik niks dan ergernis. Alsof ik hem iets misdaan heb.
“Sorry hoor,” mompelt hij nogmaals en laat mijn arm los.
Een piepend geluid laat me opschrikken uit mijn onbeschaamde staren. De zwarte snuit van kleine Joppie steekt onder het bureau uit. Zijn achterpootjes hangen in een hondenrolstoeltje, maar hij waggelt enthousiast hijgend naar de norse man toe.
“Nou,” zegt Lucas terwijl zijn vingers door zijn zwarte krullen strijken, “dit is dus Finn.”
Ik klem mijn nu lege kop thee tussen mijn handen en kijk hoe Finn voorover bukt om Joppie achter zijn oren te krabbelen. “Hé mannetje,” zegt hij zacht, en draait zich dan weer om.
“Sem, wij moeten gaan. Over een half uur moeten we in Lisse zijn.”
Charmant, die Finn. Gewoon niks zeggen tegen een klant.
“Ja, ik pak mijn spullen,” zegt Sem. “Heb je je niet verbrand, Mila?” vraagt hij dan.
“Nee, het was al afgekoeld,” zeg ik snel en kijk verschrikt naar beneden.
“Oh, shit, je bent nat,” zegt Lucas.
Mijn witte zijden blouse is doorweekt, het patroon van mijn kanten bh volledig zichtbaar. Drie paar ogen volgen mijn blik, en even hoor ik niks anders dan het tikken van de klok aan de muur.
“Kom maar mee naar de keuken,” zegt Lucas dan, zijn stem schor.
Als ik weer op kijk, staren Finn en Sem nog steeds naar mijn borsten. Mijn tepels worden hard. Van de plens water, van de plotselinge aandacht, ik weet het niet. Een jaar geleden had ik mijn armen voor mijn lichaam geslagen, en had ik me zo snel mogelijk uit de voeten gemaakt. Zonder er goed over na te denken duw ik mijn mok in de handen van Lucas en reik naar het bovenste knoopje van mijn blouse. Sem steekt zijn handen in zijn broekzakken, en kijkt snel naar de grond. Met klamme vingers duw ik het knoopje door het knoopsgat. “Je hebt vast geen haardroger op kantoor, toch?” vraag ik.
“Eh, nee. Maar wel een fantastische HEMA-handdoek. Niks dan goede reviews over gezien. Kom maar mee,” grapt Lucas, en hij loopt naar de keuken achterin het kantoor.
Finn staart me nog steeds aan, doet zijn mond open, en weer dicht. Zijn ogen flitsen van mijn gezicht naar mijn borsten en weer terug. Een rode blos vormt op zijn wangen als ik naar het tweede knoopje reik. Ik trek een wenkbrauw op, waarna hij een nors gezicht trekt en zich omdraait. Het is niet alsof ik midden in het kantoor mijn blouse uit zou trekken – ik heb zelfs in mijn eigen slaapkamer nog nooit een striptease gegeven. Maar dat ik die nukkige man laat blozen geeft me een bizar goed gevoel.
“Hierzo,” zegt Lucas als ik de keuken inloop. Hij geeft me een opgevouwen handdoek aan. Zijn ogen glijden over mijn lichaam. “Zo kun je de deur niet uit.”
Vanuit het kantoor klinkt zacht gevloek. Met iets meer geweld dan waarschijnlijk nodig is, wordt daarna de deur dichtgetrokken.
“Het was niet gepland, hoor,” zegt Lucas. “Om je op deze manier uit de kleren te krijgen. Ik doe altijd erg mijn best om dat op een charmantere manier te doen.”
Ik kan mijn lach niet onderdrukken. “Jaja,” zeg ik. “Maar ehm, ik heb zo nog een andere afspraak en zo kan ik niet over straat.”
“Wacht, ik weet wel iets,” zegt Lucas, en loopt terug het kantoor in.
Terwijl hij weg is spoel ik de theevlek uit onder de kraan en probeer ik mijn blouse droog te deppen. Maar het helpt voor geen meter. Ik kijk op mijn horloge; over tien minuten moet ik in het centrum zijn voor die afspraak met mijn accountant.
“Tadaa,” zegt Lucas optimistisch, en houdt een wit T-shirt omhoog waar met grote zwarte letters ‘Just do it’ op staat. Alsof het een hint is.
“Kan best, toch? Vanochtend helemaal vers van de pers uit de droger gekomen.”
Lachend haal ik mijn schouders op. “Waarom ook niet?” zucht ik.
Zou het ongepast zijn om hem een beetje te plagen? For old times’ sake?
Een voor een maak ik de knoopjes van mijn blouse los. Vanuit de deuropening kijkt Lucas toe, zijn ademhaling hoorbaar sneller dan een paar minuten geleden.
“Zal ik? Misschien moet ik –,” mompelt hij terwijl zijn ogen mijn vingers volgen.
Dit is het moment waarop ik moet vragen om wat privacy. Of hij zich even om wil draaien. Maar ik doe het niet. Ik weet niet waarom.
Langzaam laat ik de zachte stof van mijn schouders glijden. “Zullen we ruilen?” vraag ik Lucas.
Met grote ogen kijkt hij me aan.
“Mag ik het T-shirt, en hou jij mijn bloesje even vast?”
“Oh! Ja, natuurlijk.” Hij bijt op zijn lip en geeft me zijn T-shirt aan – mijn blouse vouwt hij voorzichtig over zijn arm. Mijn kanten bh plakt tegen mijn huid, maar op zich kan ik het shirt er makkelijk over aantrekken. Ik betwijfel of het natte door het shirt heen nog te zien is. Met de handdoek wrijf ik mijn huid droog.
Flarden van mijn gesprek met Jacky schieten door mijn hoofd. Experimenteren. Je grenzen verleggen. Ik haal diep adem, leg de handdoek op het keukenblad, en breng mijn handen achter mijn rug omhoog. Vanuit mijn ooghoek zie ik Lucas verstijven in de deuropening, maar ik durf niet naar hem te kijken. Een warme sensatie verspreidt zich in mijn onderbuik.
En dan doe ik het.
Nog niet genoeg gehad? Ga naar Rouze.me (met de code LOTTELUST heb je een maand GRATIS toegang.)
