Op mijn 20e raakte ik verwikkeld in een affaire met een getrouwde man. De spanning was verslavend, ik genoot van de aandacht en werd zelfs een beetje verliefd. Natuurlijk leverde het de nodige problemen op en daar kunnen jullie nu eindelijk van meegenieten. In zeven delen vertel ik jullie van het begin tot het einde van de affaire waarin ik ‘de andere vrouw’ was…
Na de date in Simons huis voel ik me nog een paar dagen af en toe schuldig en zelfs een beetje verdrietig. De gedachte dat hij het huis samen met zijn vrouw heeft gekocht, maar er voor het eerst sex had met mij blijft steeds door mijn hoofd spoken. Eerder kon ik mezelf altijd moeiteloos oppeppen met het feit dat hij degene is die vreemdgaat en beloftes verbreekt en ik slechts profiteer van de situatie. Nu voel ik me al dagen kut. Waar ben ik in hemelsnaam mee bezig? Word ik hier nog wel gelukkig van? Zal ik “gestraft” worden voor deze actie? Bestaat karma echt?
Ik krijg mijn antwoord op de laatste vraag niet veel later. Terwijl ik me klaarmaak voor stage, krijg ik een berichtje van de GGD dat mijn testuitslag op hun website staat. Ik had nog nooit een SOA gehad, maar liet me uit voorzorg altijd twee keer per jaar testen. Nietsvermoedend typ ik mijn inlogcode in en voor het eerst in mijn leven stonden daar de woorden die ik niet verwachtte en vooral niet hoopte te lezen: “U heeft chlamydia, neem direct contact met ons op voor verdere behandeling”.
Ik lees het wel tien keer in de hoop dat ik me vergis, maar het staat er echt. Ik heb een SOA. Verdomme. Ik schrik zo dat ik bijna mijn moeder wil roepen. Ik besluit dat dat waarschijnlijk niks oplevert. Dan zou ik alles moeten opbiechten. Ik geef mezelf even vijf minuten de tijd om uit te huilen en dep m’n tranen dan weg. Mijn foundation is er half af maar ik heb geen tijd meer om het te restaureren. Ik stuur Simon een bericht met het slechte nieuws, doe snel een beetje waterproof mascara op en ga dan met heel veel tegenzin naar buiten.
Op de fiets naar kantoor check ik continu mijn telefoon, wachtend op een antwoord van Simon. Als hij dan eindelijk iets terugstuurt, barst ik weer in huilen uit. “Dat meen je niet! Nu kan ik de scheiding wel gaan aanvragen!” staat er op mijn schermpje. Ik weet niet wat ik moet antwoorden en probeer de tranen weg te slikken. Als ik aankom bij de parkeerplaats van het kantoorgebouw, zie ik Simon staan. Ik stap van mijn fiets af als ik dichtbij ben, maar durf hem niet aan te kijken.
“Sorry dat ik zo reageerde,” zegt hij. “Ik raakte even in paniek, maar het is niet jouw schuld. Ik heb zelf het risico genomen.”
Zijn woorden stellen me een beetje gerust. Ik kijk voorzichtig omhoog. Als hij mijn rode ogen ziet, slaat hij een arm om me heen.
“Ah lieverd, toch. Het komt wel goed. Kom maar mee naar boven anders kom je ook nog te laat.” Samen lopen we naar boven. Ik ga snel achter mijn bureau zitten in de hoop dat mijn collega’s niet zien dat ik huilogen heb en start mijn computer op.
De dag duurt eindeloos en ik voel me verschrikkelijk. Mijn collega’s hebben door dat er iets aan de hand is en proberen me een beetje te troosten. Ze raden al meteen dat het om boy trouble gaat. Ik zeg snel dat ik iets doms gedaan heb en het daarmee verpest heb bij iemand waar ik om geef. Ze nemen genoegen met deze halve waarheid en laten me verder met rust. Tijdens de lunch krijg ik geen hap door mijn keel dus maak ik maar een wandelingetje.
Eenmaal buiten besluit ik de huisarts te bellen. Gelukkig geeft zij me geen preek en stuurt ze meteen een recept voor antibiotica naar de apotheek. Als ik hoor dat het gaat om twee pilletjes die je tegelijk inneemt, ben ik meteen opgelucht. Als ik er nou voor zorg dat ik om vijf uur meteen vertrek, ben ik op tijd bij de apotheek en kan ik vanavond al mijn antibiotica nemen.
Voordat ik weer terugloop naar mijn bureau, spreken Simon en ik even af op ons geheime plekje. “Gaat het weer een beetje?” vraagt hij bezorgd.
Ik knik en vraag voorzichtig naar zijn plan van aanpak: “Ga je het je vrouw vertellen?”
“Nee,” antwoord hij stellig. “Ik heb de antibiotica net online besteld. Als het goed is wordt het morgen hier op kantoor bezorgd dus ik heb de rest van de dag om te bedenken hoe ik haar die pillen ga laten innemen zonder dat ze merkt wat het is.” Hoewel ik wist dat dit eraan zat te komen, schrik ik van zijn woorden. Toch besluit ik me er verder niet mee te bemoeien.
De frisse lucht heeft me goed gedaan. Het lukt me zelfs om die middag nog wat werk te verzetten. Ik ben blij dat ik me op deze kutdag in ieder geval nog een beetje nuttig heb gemaakt. Wanneer het vijf uur is, ren ik de deur uit en race richting de apotheek. Thuis neem de tabletjes op mijn kamer in. Er valt een last van mijn schouders. Nu rest me enkel de simpele taak om een week geen sex te hebben en vervolgens zal ik helemaal af zijn van die nare SOA.”
Even later zit ik met mijn allerliefste vriendin in de lobby van een hotel. We kennen elkaar al bijna ons hele leven en hebben nog nooit ruzie gehad. Ik vertel haar in detail hoe mijn stressvolle dag is verlopen. Van de testuitslag tot de pillen die ik net heb geslikt. Ik zie aan haar gezicht dat ze lichtelijk is geshockeerd, maar – zoals ik van haar ben gewend – zegt ze het niet. Ze stelt me gerust met goede raad en lieve woorden en voor ik het weet, kletsen we over wat we aankomend weekend gaan doen en welke cocktails we het volgende rondje gaan bestellen.
Na deze broodnodige oppepsessie, drie cocktails en een kwartier de slappe lach, voel ik me al een heel stuk beter. We rekenen af en trekken onze jassen aan. Bij de fietsen geven we elkaar een dikke knuffel en kijkt mijn vriendin me aan. “Es, ik wil dat je gelukkig bent en ik ben bang dat deze hele Simon-situatie je steeds meer gezeur oplevert. dit lijkt me een goed moment om te bedenken of je hier wel mee door wil gaan.” Ondanks dat dit niet is wat ik wilde horen, weet ik dat ze gelijk heeft. Ik knik voorzichtig en beloof haar om na te denken.
Lees deel 6 van De Andere Vrouw.
