Lees hier eerst deel 1 van dit verhaal
Samen met Lena zat ik vlak voor de lockdown weer eens in onze favo cocktailbar op de Dam. We raken aan de praat met één of andere Finse zakenman die ons trakteert op een paar drankjes. De jongens achter de bar en ik hebben een soort onuitgesproken regel dat we er samen altijd voor zorgen om rijke zakenlui zoveel mogelijk champagne en dure whiskey’s aan te smeren. Vandaag proberen we de verjaardag strategie uit. De jongens gaan er helemaal voor en staan luidkeels happy birthday voor me te zingen in de hoop dat de mannen toehappen en ons trakteren op een mooie fles champagne. Helaas zijn ze niet helemaal overtuigd van ons verhaaltje dus laat ik het voor wat het is en klets lekker verder met Lena.
Als de jongens om 1 uur de bar dichtgooien, verkassen Lena en ik naar de kroeg voor “één laatste drankje”. Door het raam zie ik al dat mijn grote vriend David aan de bar staat. Na de after die eindigde in een vrijpartij (artikel: wraak op zijn ex), hebben David en ik contact gehouden. Hij verzekert me ervan dat het echt uit is met z’n ex en dat we gewoon lekker drama vrij met elkaar om kunnen blijven gaan. Enthousiast stel ik Lena en David aan elkaar voor. Ze blijken bij elkaar in de buurt opgegroeid te zijn en bonden direct over een drugslab dat jaren geleden bij David om de hoek is ontploft.
Als ik om me heen kijk zie ik ineens de Finse gozer uit de cocktailbar naast me staan en schiet in de stress. Ik zit er niet op te wachten dat David me met hem ziet, gezien hij al het idee heeft dat ik alles en iedereen die ook maar een keer over de Dam gelopen heeft, heb geneukt. De Fin blijkt Kasper te heten en biedt aan om toch nog een fles champagne voor me te halen. Voor ik het weet, wordt er happy birthday gedraaid en wordt er een flesje Moët met vuurwerk voor mijn neus gezet. David kijkt me afkeurend aan en ik lach een beetje ongemakkelijk.
“Is die champagne echt zo lekker of heeft hij meer voor je betaald?” Vraagt David zodra Kasper even naar het toilet is. Op een rare manier doet het me goed dat hij er niet van gediend is dat ik met een ander sta te kletsen maar ik vraag me ook af wat hij bedoelt met zijn uitspraak. Ik leg hem uit dat Lena en ik hem net hebben leren kennen in de cocktailbar en dat de jongens daar hem wijs hebben gemaakt dat het mijn verjaardag is. David moet er allemaal niks van weten en draait zich terug naar de meiden waar hij mee stond te praten.
Lena is inmiddels vertrokken en ik begin me steeds ongemakkelijker te voelen tussen Kasper en David in. Als de lichten aangaan, maak ik aanstalte om naar huis te gaan maar wordt voor de deur tegengehouden door mijn nieuwe Finse maatje. “What are you doing tomorrow?” vraagt hij. Ik antwoord dat ik niet echt plannen heb maar dat ik nu in ieder geval naar huis ga. Terwijl ik sta te praten met Kasper, komt ook David de kroeg uit. Hij blijft op een meter afstand staan, steekt rustig een peuk op en luistert mee met ons gesprek.
“Why don’t you stay in the hotel with me,” gaat Kasper verder. “They have really nice breakfast. You can have whatever you want.” Ik bedank hem vriendelijk en probeer duidelijk te maken dat ik niet met hem mee ga. Ondertussen levert David in het Nederlands commentaar op ons gesprek; “Ik ga aftellen. Als hij bij nul nog niet weg is, geef ik hem een flinke pompert op zijn neus.” Terwijl ik mijn gesprek met Kasper netjes probeer af te ronden, hoor ik Davids luide stem aftellen vanaf tien. Als hij bij vijf is stopt hij ineens. “Mop, als je moet afrekenen, kijk ik gewoon even weg hè. Geen probleem.” “Doe even normaal, gek.” roep ik terug. David loopt weg en ik beëindig het gesprek met Kasper. “I am definitely not coming up to your hotel room. Sleeptight. I am going to grab my bike now.” Vastberaden loop ik het steegje in waar mijn fiets staat.
Terwijl ik wegloop van de Dam, hoor ik ineens Davids luide stem door het steegje schallen. “Hey lange,” roept hij. “Waar ga je heen?” Ik draai me om en wacht tot hij bijna bij me is voordat ik hem antwoord. “Ik ga gewoon braaf naar huis.” zeg ik een tikkeltje geïrriteerd. “Ah, okay.” zegt hij opgelucht. “Ik was bang dat je met die gozer mee zou gaan.” “Was ik niet van plan sukkel.” zeg ik en kan het niet laten te glimlachen. “En er viel ook niks af te rekenen. Wat je daar dan ook mee bedoelde…” stel ik hem gerust.
“Wil je niet nog één drankje met me drinken?” vraagt hij, nu op zachte toon. Ik kijk voor de vorm op mijn horloge maar het maakt me geen moer uit dat het al 4 uur is, met David wil ik altijd wel wat drinken. We lopen terug en worden nog net zo hartelijk ontvangen in de kroeg. “Wat wil je hebben?” vraagt David terwijl hij een barkruk voor me pakt. “Lust je Vodka Sprite?” “Ja!” zeg ik enthousiast. “Twee Vodka, één Sprite?” stel ik voor. “Ah dat is nog beter!” zegt hij tevreden. “Te veel Sprite is nergens goed voor maar als je ‘m kan delen is het perfect.”
We proosten en ik neem tevreden een slok van mijn perfect uitgebalanceerde drankje. “Hey wat bedoelde je daar nou net mee?” vraag ik na een korte stilte. “Eh, ik denk dat ik weet waar je het over hebt, maar dat meende ik niet. Of nou ja, niet echt. Hoe dan ook doet er niet toe.” “Nou kom op zeg, leg even uit. Geen slap gelul.” zeg ik een beetje bozig. “Nou,” begint hij voorzichtig. “Met die blog enzo heb ik soms het idee dat je maar één stapje verwijderd bent van prostitutie.” Geschrokken kijk ik hem aan. “Dus, jij dacht dat…” stamel ik. “Ja nee, is ook stom. Ik ken je inmiddels wel beter dan dat. Sorry schat.” zegt hij en slaat een arm om me heen.
ik weet even niet zo goed wat ik ervan moet denken maar besluit dat ik het in ieder geval waardeer dat hij zo eerlijk is. We babbelen nog wat over het één of ander maar worden dan na een tijdje toch echt de kroeg uitgegooid. David loopt met me mee naar mijn fiets en ik twijfel of hij van plan is om ook met me mee naar huis te gaan. Als we bij mijn fiets zijn, geeft hij me een knuffel; “Nou schat, lekker naar huis. App me even als je veilig binnen bent.” Ik knik en maak aanstalte om op mijn fiets te springen.
“Hey wacht even,” zegt hij. Ik hoop dat hij toch nog voorstelt om met me mee te gaan en kijk hem hoopvol aan. “Morgen is mijn laatste dag in de keuken bij De Lindenboom. Ik zou het leuk vinden als je erbij bent.” Mijn hart smelt een beetje als ik in zijn blauwe oogjes kijk en ik knik. “Tuurlijk! Ik zorg wel dat ik rond twaalven weer hier in de kroeg ben.” “Als je eerder in de buurt bent, kom je gewoon in de keuken aan de chefstable zitten. Drinken we alvast een Jägerbomb.” Ik lach en zeg dat ik erover na zal denken.
Voor ik weg fiets, geef ik hem snel nog een kus en stap dan op. Met kriebels in mijn buik race ik door de stad. Zodra ik thuis ben, kies ik alvast een jurkje uit om morgen aan te doen. Als ik in bed lig, val ik met een glimlach op mijn snoet in slaap.
Volgende week meer…